چگونه فرزندمان را از دوستان ناباب جدا کنیم ؟

اگر فرزند نوجوان داشته باشید، احتمالاً یکی از مهمترین دغدغه هاي شما، انتخاب دوستان فرزندتان هست.

مسلماً دوستان و هم سن و سالان می‌توانند تاثیر بسیاری روی فرزند شما بگذارند و میخواهید وضعیت را تحت بازرسی خود در آورید. ممکن هست راجع به بعضی دوستان فرزندتان احساس خوبی نداشته باشید و دلتان بخواهد فرزندتان ارتباطش را با انها قطع کند.

چرا که فکر میکنید افراد مناسبی برای دوستی با فرزند شما نیستند. ممکن هست دائم به دنبال راهکاری برای این موضوع باشید و از خود بپرسید، نباید بگذارم دیگر هم دیگر را ببینند؟ آیا باید با والدین دوستش صحبت کنم؟ باید مسئولان مدرسه را در جریان بگذارم؟ و…

در صورتی که اینگونه سوال ها فکر شما را درگیر کرده هست، شما می‌توانید در این مطلب با علت و راهکارهای پیشنهادی آشنا شوید.

دوستان یا خانواده؛ کدام موثرترند؟

تحقیقات بسیاری نشان میدهد رفتارهای اختلال آمیز در بچه ها زمانی عمده میشود که با نوجوانان دیگر که رفتارهای توام با خطر یا ریسک دارند، ارتباط برقرار می‌کنند. در این دوران، خانواده همان قدر روی این نوجوان تاثیر دارد که هم سن و سالانش خواهند داشت و بهتر هست والدین در انتخاب دوستان دقت بیشتری به بچه ها داشته باشند.

مسلماً اگر در زمان درست رفتار درست داشته باشید، می‌توانید هرچه زودتر از اتفاقات ناگوار جلوگیری کنید. در این جا به سه علت اصلی می‌پردازیم که نشان می‌دهد بچه ها در این اساس تحت تاثیر منفی هم سن و سالان شان قرار میگیرند:

۱» اعتماد به نفس پایین
نوجوانانی که احساس ناامنی و تزلزل دارند، خواستار پذیرفته شدن از سوی هم سن و سالان خود میباشند. آن ها عمیقاً احساس کمبود خویشتن پذیری و هویت دارند و همین مسئله، آن ها را نسبت به تاثیرات اجتماعی آسیب پذیرتر می‌کند.

هم سن و سالانی که قدرت اجتماعی و اعتماد به نفس زیادی دارند، برای یک نوجوان، فردی بسیار وسوسه انگیز و اغواگر محسوب می‌شوند. به عبارت دیگر، نوجوانانی که به خود شک دارند یا اعتماد به نفس ندارند، آن چه را در خود نمی‌بینند در هم سن و سالان خود می جویند.

۲» الگوی مناسب

نوجوانان به روابط مثبت افراد بزرگسال در بیرون از حلقه خانوادگی خود نیاز دارند تا به یک رشد عاطفی سالم دست یابند. زمانی که نوجوان، یک فرد بزرگسال با الگوی رفتاری مثبت در اطراف خود نداشته باشد، به دنبال هم سن و سالانی خواهد بود که برایش نقش رهبر داشته باشند. این مسئله باعث ایجاد عدم تعادل شده و انها را شدیداً تحت تاثیر دوستانی قرار میدهد که انتخاب می‌کنند، خصوصاً دوستانی که فاقد یک هویت اخلاقی قوی و عمیق میباشند.

۳» روابط ضعیف با والدین
نوجوانان بطور طبیعی از زندگی خانوادگی که مدام در آن درگیری و نزاع باشد، می گریزند. هرچه عدم اتحاد و تفرقه در خانواده اي بیشتر باشد، تاثیر هم سن و سالان بر نوجوان بیشتر خواهد بود. نوجوانان خشمگین همواره نسبت به والدین خود، رفتارهای مخرب و منفی از خود نشان میدهند.

اما؛ چه باید کرد؟
اگر نوجوان شما با دوستان ناباب رفت و آمد دارد، باید آن را نوعی عدم تعادل درونی تلقی کرد که نشانه مشکلات عمیق تر هست. پیش از آنکه در مسئله انتخاب دوست با فرزندتان وارد بحث شوید، حواس تان به این مسئله باشد که ممکن هست سرکشی و طغیان وی را تحریک کنید و اینکار باعث تشدید این وضعیت شود. هر چند محدود کردن یک رابطه همواره یک انتخاب محسوب می‌شود، با این حال بهتر هست ابتدا دو اقدام زیر را مد نظر قرار دهید:

۱» فهرستی از وضعیت زندگی فرزندتان تهیه کنید.
چه چیزی را در نظر نگرفته اید؟ آیا فرزندتان در کلاس هاي مدرسه یا ورزش خاصی شرکت میکند؟ آیا کار خلاقانه اي انجام می‌دهد؟
به دنبال فعالیت هایي باشید که باعث افزایش اعتماد به نفس فرزندتان می‌شود. وی را در جمع بچه هاي هم سن و سال قرار دهید که به شکل مثبتی در او انگیزه به وجود آورد یا با افراد بزرگسالی ارتباط داشته باشد که مشوقان خوبی میباشند. در اصل به جای حذف یک دوست بد، سعی نمایید تاثیر افراد مثبت را در زندگی فرزندتان بیشتر کنید.

۲» برای خودتان یک حامی پیدا کنید.
نگرانی هایتان را با همسر، دوستان یا والدین دوستان نوجوان تان به مشارکت بگذارید. درمورد ترس ها و ایده هایتان با هم صحبت کنید. والدینی که به نوعی ناجی دوران بلوغ فرزندشان میباشند، میتوانند کمک مفیدی به شما کنند. همراه با والدینی باشید که می‌دانند و درک می‌کنند که شما چه کاری میخواهید انجام دهید و از طرفی میتوانند شما را در مسیر درست هدایت کنند.

رابطه نزدیکی با فرزندتان داشته باشید و وقت بیشتری با هم سپری کنید. بیشتر از حرف زدن، بهتر هست شنونده باشید و فعالیت هایي را بیابید که میتوانید با هم از آن لذت ببرید. به خاطر داشته باشید که گوش کردن از هر نصیحت ناخواسته یا انتقادی قدرتمندتر هست. بیشتر نوجوانان به حرف والدین خود در قالب تنبیه یا محدودیت عمده توجهی نمیکنند. به فرزندتان فرصت اشتباه بدهید؛ و درک و حمایت خود را به او نشان دهید.