نوشیدنی اصیل ایرانی: سرکه انگبین

سرکه انگبین نوشیدنی فرح بخش و گوارایی است که از مخلوط مقدار مشخصی سرکه و عسل طبیعی به همراه مقداری نعناع یا عرق آن بدست می‌آید. سکنجبین معرب واژه سیکنگبین یا همان سرکه انگبین است.

این واژه دقیقا نمونه‌ای از روش آمیزه‌سازی کلمات در پارسی کهن می‌باشد. اما به مرور زمان به علت گرانی یا در دسترس نبودن عسل طبیعی بجای آن از شکر استفاده می‌کردند؛ از این جهت برخی بین سرکه انگبین سنتی و سکنجبین امروزی تمایز و تفاوت قائل می‌شوند. در هر حال هرجا سخن از خواص و فواید سکنجبین است و مصرف آن توصیه شده، منظور همان نوشیدنی سرکه انگبین اصیل و سنتی می‌باشد.

علاوه بر اینکه این نوشیدنی یا شربت بسیار گوارا و خوشمزه است، خواص دارویی بسیاری نیز دارد تا حدی که به آن لقب شاه داروی طب سنتی نیز داده‌اند.

در باب اهمیت آن بوعلی سینا رساله‌ای به نام السکنجبین با نام کامل «منافع الشراب المسمی سکنجبین» به زبان عربی نوشته است. این رساله در سال ۱۵۴۷ به زبان لاتین نیز ترجمه شده است.