با لجاجت کودکان دست و پنجه نرم نکنید
آیا لجبازی و لجاجت کودکان خبر از افسرده بودن و اختلالات روانی در وی می دهد!
در صورتی که کودک در محیط خانواده مورد بیتوجهی و غفلت، کودکآزاری جسمی، تنبیه سخت و… قرار بگیرد، قطعا در معرض ابتلا به افسردگی قرار خواهدگرفت.
لجبازی و افسردگی کودکان و لجاجت کودکان
تشخیص افسردگی کودکان بهخصوص در سنین زیر 3 سال کمی مشکل است زیرا با لجاجت کودکان آنان اشتباه گرفته میشود. بهطور طبیعی کودک از 15 ماهگی تا 5/3 سالگی رفتارهای لجاجت کودکان و قشقرقهایی برای رسیدن به خواستههایش دارد که شامل پا کوبیدن، سر کوبیدن، جیغ و داد کردن و… است. بروز این رفتارها در این سن کاملا طبیعی است، نه نشاندهنده افسردگی. به همین دلیل تشخیص علائم افسردگی معمولا از حدود 3 سالگی به بعد راحتتر است.با لجبازی کودک چطور باید رفتار کرد که از نظر روانی لطمهای به او وارد نشود؟
مهمترین کار، مطالعه و افزایش آگاهی والدین از خصوصیات و ویژگیهای روانشناختی کودکان در دورههای مختلف سنی است که میتواند در کنترل رفتارهای آنها موثر باشد. مثلا پرت کردن حواس کودک از خواستههایی که میتواند او را به سمت لجبازی سوق دهد، یکی از راههای کنترل لجاجت کودکان او است. در واقع مادر باید همواره در فکر پیشگیری از بروز لجبازی و قشقرق باشد زیرا مدیریت رفتار کودک وقتی در فاز قشقرق میافتد، بسیار دشوارتر است. گاهی هم لازم است به خواسته کودک «نه» گفته شود. در این صورت والدین باید جدیت لازم را در رفتار خود داشته باشند و با مشاهده لجبازی کودک مستاصل نشوند، کوتاه نیایند و نگران افسرده شدن او نباشند زیرا همانطور که اشاره شد، این رفتارها در سنین نوپایی کاملا طبیعی است. البته مشابه این رفتار را در دوره نوجوانی هم تا حدی طبیعی میدانیم چون طبق تعریف کنوانسیون کودک، دوره کودکی تا سن 18 سالگی است.آیا عصبانیت کودک هم میتواند نشانه افسردگی باشد؟
بله، اما اگر این علائم از حدود 4-5/3 سالگی به بعد مداوم و حداقل 2 تا 3 هفته در کودک وجود داشته باشد، به افسردگیاش شک میکنیم. یکی از علائم مهم افسردگی کودکان، تحریکپذیری و عصبانیت آنهاست. مثلا میبینید کودکی که تا چندی قبل خوشاخلاق بوده و مشکلی نداشته، حالا علاوه بر اینکه غمگین است خیلی زود عصبانی میشود و واکنش نشان میدهد.بسیاری از کودکان بی دلیل گریه میکنند. آیا این علامت هم نشانه افسردگی است؟
کودک در طول دوره افسردگی حساستر و زودرنجتر میشود، سریعتر بغض میکند و گریهکردنهایش افزایش مییابد اما هر گریهای نشانه افسردگی نیست. در افسردگی گاهی حتی کودک برای موارد بسیار بیاهمیت تا یکی دو ساعت گریه میکند و این در کنار سایر علامتهای افسردگی میتواند خانواده را به افسردهبودن فرزند مشکوک کند. به عبارتی در دوران افسردگی، کودک دچار افت کیفی در زندگی میشود، کمتر سراغ دوستانش میرود، در بازیهای گروهی شرکت نمیکند و از زندگیاش لذت نمیبرد. والدین نباید گریهکردن بچهها را به افسردگی ارتباط دهند چون در بیشتر موارد اینطور نیست.پس به راحتی نمیتوان مشکلات رفتاری کودک را از افسردگی افتراق داد؟
خیلی هم سخت نیست چون مشکلات رفتاری کودک معمولا کیفیت زندگی او را مختل نمیکند. کودک بازی میکند، میخندد، با دوستانش ارتباط برقرار میکند و… ولی افسردگی اختلالی است که روی کیفیت و زندگی طبیعی کودک اثر چشمگیری میگذارد. در این زمان است که والدین باید به ابتلای فرزندشان به افسردگی شک کنند و او را نزد روانپزشک ببرند.والدین تا چه اندازه در بروز افسردگی کودکشان نقش دارند؟
در صورتی که کودک در محیط خانواده مورد بیتوجهی و غفلت، کودکآزاری جسمی، تنبیه سخت و… قرار بگیرد، قطعا در معرض ابتلا به افسردگی قرار خواهدگرفت. احتمال ابتلا به افسردگی در کودکانی که یکی از والدین آنها افسرده است، 2 برابر و در کودکانی که هر 2 والد آنها افسردگی را در زندگی تجربه کردهاند، 4 برابر بیشتر از سایر کودکان است. علاوه بر ژنتیک، عوامل هورمونی، استرسهای روزمره زندگی، فشار والدین و… هم میتواند در ایجاد و بروز افسردگی کودک نقش داشته باشد.