بابای من در خانه غریبه نیست

حس پشتیبانی، تکیه گاه بودن و هرچند حس خوبی است اما گاهی پدرها کم می آورند، پشتیبان می خواهند و در دلشان می گذرد که روزی هم، ما دست آنها را بگیریم و همه چیز در رابطه مان ختم به مسائل مالی نشود.

بعضی از فرزندان باز هم به دلیل تربیت نادرست والدین، تصور می کنند از پدر خود فقط باید توقع تامین مخارج خود را داشته باشند و در بیشتر موارد پدران این طور فرزندان نیز به این رابطه تن داده و فقط به تامین مایحتاج آنها اقدام می کنند و به اصطلاح حکم عابربانک را پیدا کرده اند. اثرگذاری مادرها همیشه و در هر شرایطی مهم است، حتی در دوستی و تثبیت جایگاه پدران با بچه ها ؛که برکت این دوستی به نفع همه خانواده است.
برای این منظور مادر باید تصویر یک حامی از پدر بسازد و پدر نیز باور داشته باشد که مادر نقش سازنده و مفیدی در زندگی مشترکشان دارد و از جایگاه ویژه ای برای رشد فکری - عاطفی، جسمی و اجتماعی افراد خانواده برخوردار است. بعبارت دیگر اگر والدین در راستای فرزند پروری با یکدیگر هم سنگ و همدل باشند، بسیار موفق خواهند بود و زندگی سرشار از عشق و عطوفتی به فرزندانشان عرضه می کنند. حال ببینیم شما به عنوان مادر خانواده باید چگونه جایگاه پدر را در خانه و بین بچه ها تثبیت كنید و در این زمینه به چه نكاتی باید توجه داشته باشید؟

چرا نباید همیشه به «رأی با اكثریت است» استناد كرد؟ چرا مهم است كه پدر تلاش كند خودش را در حد همه اهمیتی كه جایگاه ولی خانواده بودن دارد برساند و مادر باید این ارزش را به بچه ها یاد دهد؟ اگر پدرها جایگاه خودشان را به عنوان مدیر خانواده پیدا كنند، اتفاقی شبیه رانندگی می افتد كه راننده شاید از همه آدرس بپرسد اما در نهایت فرمان را او باید تنظیم كند. فرمان زندگی كه با لذت، شادی و احترام اما به دست یك پدر قاطع نباشد، هم احتمال چپ كردن بیشتری دارد و هم در شرایط اشتباه و خطر، احتمال جبران پیدا نمی كند. این مدیر بودن پدر، بار مسئولیت مادر را كم و آرامش او را بیشتر می كند و پدر می تواند حامی بهتری برای زحمت های مادر دربرابر فرزندان باشد.

تقسیم قدرت نداشته باشید

با بچه ها می توانید تمرین كارگروهی و تبیین نقش سرگروه و اعضا را شروع كنید. این تمرین برعكس هم می شود یعنی با بازی، قصه یا بحث و مثال كارهای گروهی، به صورت ملموس به گروه خانواده تان و نقش پدر اشاره كنید. مادری كه بخواهد با توان كمتر بازدهی تربیتی بیشتری از فرزندانش داشته باشد، هیچ وقت سر قدرت با پدر خانه نباید رقابت كند.

پای مادرها در میان است

تحقیقات نشان داده است كه رابطه پدر و فرزندها به این بستگی دارد كه مادر چه رابطه ای با پدر دارد و چه تعریفی از پدر برای بچه ها ایجاد می كند. از حدود 8ماهگی انتظار می رود كه نوزاد ها كم كم به شناخت پدرشان برسند. پدرها نماد اجتماع برای بچه ها هستند و مادر هوشمندی كه بخواهد تربیت اجتماعی فرزندش را لحاظ كند باید این نماد را برای كودك یا نوجوانش تثبیت كند. در تاریخ آمده است كه حضرت زهرا(س) در لالایی های خود برای امام حسن(ع) زمزمه می كردند كه «شبیه پدرت باش» این، هم تلاش بیشتر پدرها برای رسیدن به مقام الگو را یادآوری می كند و هم نقش آموزگاری مادر را.

تمرین هایی که باید انجام دهید

-عاشق همسربودن را تمرین كنید و منتظر تلاش دیگری نباشید. این محبت كلامی توأم با احترامتان را پیش بچه ها علنی كنید.
- با استفاده از ابزار احترام و حرف شنوی، خودتان الگوی احترام و حرف شنوی بچه ها شوید. این دو ابزار به شما كمك می كند قلب مرد خانه را تسخیر كنید.
-توجه بیانی و عملی به خواب، غذا و نیازهای پدر، به بچه ها هم پیام احترام می دهد؛ مثلا: بچه ها ساكت، بابا خوابه.
این باورهاپدرها را از بچه هادور می كند

بابا که غریبه نیست

همه چیز كه نیاز به اسم گذاری ندارد. مادری كه به خاطر محبتش به پدر خانه، تلاش كند مشكلات و اشتباهات بچه ها را از پدر مخفی نگه دارد تا پدر ناراحت یاعصبانی نشود و... زمینه غریبه شدن پدر در خانه را پیش می آورد. این اتفاق، ناخواسته به مرور زمان بچه ها را به مخفی كاری یا بی علاقگی به مشورت خواهی می رساند. پدر خانه شاید متوجه اتفاق های خرد و مخفیانه نشود اما به مرور فاصله عاطفی را درك خواهد كرد. در جریان بودن پدر ولی با استفاده از روش عدم مداخله می تواند جایگزینی برای این مسئله باشد؛ مثلا پدر از طریق مادر متوجه افت تحصیلی كودك شده اما به طور مستقیم وارد نمی شود تا راهی برای آینده و دخالت او باقی بماند و به اصطلاح كوپن پدر خانه به راحتی نسوزد.

بابا عابر بانک نیست

شاید حلقه دوستان بچه ها آنها را دائم به توقع بیجا و مصرف گرایی وادار كند. اگر مادرها هم در این موقعیت طعم سخت درآمدزایی را نچشیده باشند و اهل تجمل بشوند كم كم بچه ها خودشان را یك طرف می بینند و پدر را یك طرف و دائم تقاضای مالی دارند. این بچه ها دلسوزی شان به والدین كم می شود. در این خانه ها گاهی خود پدرها با بها ندادن به استراحت خود و چند شیفت كار كردن، به بچه ها اینطور پیام می دهند: «من فقط وظیفه تأمین مالی خانواده را دارم». پدرها برای یاد دادن فرهنگ تلاش، قناعت و دوری از تجمل باید به حضور فیزیكی خود در خانه بهابدهند تا بچه ها از همه خوبی های شخصیت پدر بهره ببرند. در این زمینه مهم ترین فردی كه می تواند از بروز این احساس درباره پدر خانواده جلوگیری كند، مادر خانه است؛ مثلا به بچه ها یاد بدهد كه توقعات و انتظارات خود را مدیریت كنند تا به پدر فشار مالی وارد نشود و در برابر تأمین هزینه ها از طرف پدر از او تشكر و قدردانی صورت بگیرد.

بابا ترسناک نیست

نقش و جایگاه عزیزی كه اسلام برای پدرها معرفی می كند با رابطه دوستانه ای كه لازمه این مدیریت است كجا و این عادت اشتباه كه گاهی پدرها وسیله ترساندن بچه می شوند كجا؟ جملاتی شبیه به این: «به بابات می گم»، «وای به حالت اگه بابات بیاد»، «تو می دونی و بابات». تك بعدی كردن پدرها برای تنبیه یا ترساندن بچه ها، نوعی ظلم مادرها به پدرها یا ظلم خود پدرها به خودشان می تواند باشد. اگر به جای ترساندن، حیا از پدر برای فرزندان پررنگ شود در عین بازداری آنها از رفتار خطا محبت بچه ها به پدر هم كم نمی شود؛جملاتی مثل « ای وای. مراقب باش بابا ناراحت نشه»، «نكنه دل بابا را بشكنی». حفظ رابطه صمیمانه بچه ها با پدر به ویژه در دوران بلوغ و برای مصونیت نوجوان از سركشی ها ضروری است.

بابا کار اشتباه نمی کنه

مادرهایی كه حفظ شأن پدر را مهم می دانند و دائم به خوبی های پدر خانواده تاكید دارند ممكن است پدر را یك الگوی تام برای بچه ها معرفی كنند؛ اینكه پدر یا مادر با وجود احتمال خطایشان، به عنوان الگو مطرح شوند می تواند یك افراط باشد و با بروز یك اشتباه، باور بچه ها را فرو بریزد و نتیجه عكس بدهد. بهتر است وقتی از خوبی های پدر گفته می شود همیشه اشاره ای به این شود كه بهترین خوبی پدر اینه كه« از عمد كار اشتباه نمی كنه، بابا اگه كار اشتباه كنه ناراحت می شه، بابا برای كارهای اشتباهش از خدا عذرخواهی می كنه».