جملات زیبا از امام علی (ع) برای زندگی بهتر
امام علی «ع» امام اول شیعیان بهتر الوگ برای زندگی سالم و زندگی بهتر اسـت ؛ رفتار و سخنان ایشان همه ی بهترین الگو برای داشتن زندگی پر خیر و برکت میباشد
1- صدقه
وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِى عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْیُنِهِمْ فِى آجَالِهِمْ.
صدقه دادن دارويى ثمر بخش اسـت، و كردار بندگان در دنيا، فردا در پيش روى آنان جلوه گر اسـت.
صدقه دادن دارويى ثمر بخش اسـت، و كردار بندگان در دنيا، فردا در پيش روى آنان جلوه گر اسـت.
2- دنیا
وَ قَالَ [عليه السلام] إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْیَا عَلَى أَحَدٍ أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ.
چون دنيا بـه كسى روى آورد، نيكى هاى ديگران را بـه او عاريت دهد ؛ و چون از او روى برگرداند خوبى هاى وی را نيز بربايند.
چون دنيا بـه كسى روى آورد، نيكى هاى ديگران را بـه او عاريت دهد ؛ و چون از او روى برگرداند خوبى هاى وی را نيز بربايند.
3- رفت و آمد
خَالِطُوا النَّاسَ مُخَالَطَةً إِنْ مِتُّمْ مَعَهَا بَكَوْا عَلَیْكُمْ وَ إِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا إِلَیْكُمْ.
با مردم این گونه رفت و آمد كنيد، كه اگر مْرديد بر شـما اشك ريزند، و اگر زنده مانديد، با اشتياق سوى شـما آيند.
با مردم این گونه رفت و آمد كنيد، كه اگر مْرديد بر شـما اشك ريزند، و اگر زنده مانديد، با اشتياق سوى شـما آيند.
4- بخشش
إِذَا قَدَرْتَ عَلَى عَدُوِّكَ فَاجْعَلِ الْعَفْوَ عَنْهُ شُكْراً لِلْقُدْرَةِ عَلَیْهِ.
اگر بر دشمنت دست يافتى، بخشيدن وی را شكرانه پيروزى قرار ده.
اگر بر دشمنت دست يافتى، بخشيدن وی را شكرانه پيروزى قرار ده.
5- دوست يابي
أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اكْتِسَابِ الْإِخْوَآنِ وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَیَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ.
ناتوان ترين مردم كسى اسـت كه در دوست يابى ناتوان اسـت، و از او ناتوان تر آن كه دوستان خودرا از دست بدهد.
ناتوان ترين مردم كسى اسـت كه در دوست يابى ناتوان اسـت، و از او ناتوان تر آن كه دوستان خودرا از دست بدهد.
6- شکرگذاری
إِذَا وَصَلَتْ إِلَیْكُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ فَلَا تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّكْرِ.
چون نشانه هاى نعمت پروردگار آشكار شد، با ناسپاسى نعمت ها را از خود دور نسازيد.
چون نشانه هاى نعمت پروردگار آشكار شد، با ناسپاسى نعمت ها را از خود دور نسازيد.
7- سرزنش
مَا كُلُّ مَفْتُونٍ یُعَاتَبُ.
هر فريب خورده اى را نمى شود سرزنش كرد.
هر فريب خورده اى را نمى شود سرزنش كرد.
8- تقدیر
تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِيرِ حَتَّى یَكُونَ الْحَتْفُ فِى التَّدْبِيرِ.
كارها چنان در سيطره تقدير اسـت كه چاره انديشى بـه مرگ مى انجامد.
كارها چنان در سيطره تقدير اسـت كه چاره انديشى بـه مرگ مى انجامد.
9- در گذشتن از خطای جوانمردان
أَقِيلُوا ذَوِى الْمُرُوءَاتِ عَثَرَاتِهِمْ فَمَا یَعْثُرُ مِنْهُمْ عَاثِرٌ إِلَّا وَ یَدُ اللَّهِ بِیَدِهِ یَرْفَعُهُ.
از لغزش جوانمردان در گذريد، زيرا جوانمردى نمى لغزد جز آن كه دست خدا وی را بلند مرتبه مى سازد.
از لغزش جوانمردان در گذريد، زيرا جوانمردى نمى لغزد جز آن كه دست خدا وی را بلند مرتبه مى سازد.
10- عمل گرايى
مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ یُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ.
كسى كه كردارش وی را بـه جايى نرساند، افتخارات خاندانش وی را بـه جايى نخواهد رسانيد.
كسى كه كردارش وی را بـه جايى نرساند، افتخارات خاندانش وی را بـه جايى نخواهد رسانيد.
11- يارى كردن مردم
مِنْ كَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوبِ.
از كفّاره گناهان بزرگ، بـه فرياد مردم رسيدن ؛ و آرام كردن مصيبت ديدگان اسـت.
از كفّاره گناهان بزرگ، بـه فرياد مردم رسيدن ؛ و آرام كردن مصيبت ديدگان اسـت.
12- ترس از خدا
یَا ابْنَ آدَمَ إِذَا رَأَیْتَ رَبَّكَ سُبْحَآنَهُ یُتَابِعُ عَلَیْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِيهِ فَاحْذَرْهُ.
اى فرزند آدم! زمانى كه خدا را مى بينى كه انواع نعمت ها را بـه تو مى رساند تو در حالى كه معصيت كارى، بترس.
اى فرزند آدم! زمانى كه خدا را مى بينى كه انواع نعمت ها را بـه تو مى رساند تو در حالى كه معصيت كارى، بترس.
13- رفتار شناسى
مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِى فَلَتَاتِ لِسَآنِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ.
كسى كه چيزى را در دل پنهان نكرد جز آن كه در لغزش هاى زبان و رنگ رخسارش، آشكار خواهد گشت.
كسى كه چيزى را در دل پنهان نكرد جز آن كه در لغزش هاى زبان و رنگ رخسارش، آشكار خواهد گشت.
14- روش درمان دردها
امْشِ بِدَائِكَ مَا مَشَى بِكَ.
با درد خود بساز، چندان كه با تو سازگار اسـت.
با درد خود بساز، چندان كه با تو سازگار اسـت.
15- بى نيازى از پوزش خواهى
الِاسْتِغْنَاءُ عَنِ الْعُذْرِ أَعَزُّ مِنَ الصِّدْقِ بِهِ.
بى نيازى از پوزش خواهى، گرامى تر از پوزش راستين اسـت.
بى نيازى از پوزش خواهى، گرامى تر از پوزش راستين اسـت.
16- برترين پارسايي
أَفْضَلُ الزُّهْدِ إِخْفَاءُ الزُّهْدِ.
برترين زهد، پنهان داشت زهد اسـت!
برترين زهد، پنهان داشت زهد اسـت!
17- ضرورت ياد مرگ
إِذَا كُنْتَ فِى إِدْبَارٍ وَ الْمَوْتُ فِى إِقْبَالٍ فَمَا أَسْرَعَ الْمُلْتَقَى.
هنگامى كه تو زندگى را پْشت سر مى گذارى و مرگ بـه تو روى مى آورد، پس ديدار با مرگ چه زود خواهد بود.
هنگامى كه تو زندگى را پْشت سر مى گذارى و مرگ بـه تو روى مى آورد، پس ديدار با مرگ چه زود خواهد بود.
18- راه بى نيازى
أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْكُ الْمُنَى.
بهترين بى نيازى، ترك آرزوهاست.
بهترين بى نيازى، ترك آرزوهاست.
19- آرزوهاى طولانى
مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَلَ.
كسى كه آرزوهايش طولانى اسـت كردارش نيز ناپسند اسـت.
كسى كه آرزوهايش طولانى اسـت كردارش نيز ناپسند اسـت.
20- ارزش ها و آداب رفت و آمد با مردم
لِابْنِهِ الْحَسَنِ [عليه السلام] یَا بُنَیَّ احْفَظْ عَنِّى أَرْبَعاً وَ أَرْبَعاً لَا یَضُرُّكَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ إِنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ وَ أَكْبَرَ الْفَقْرِ الْحُمْقُ وَ أَوْحَشَ الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ وَ أَكْرَمَ الْحَسَبِ حُسْنُ الْخُلُقِ یَا بُنَیَّ إِیَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْأَحْمَقِ فَإِنَّهُ یُرِيدُ أَنْ یَنْفَعَكَ فَیَضُرَّكَ وَ إِیَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْبَخِيلِ فَإِنَّهُ یَقْعُدُ عَنْكَ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَیْهِ وَ إِیَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْفَاجِرِ فَإِنَّهُ یَبِيعُكَ بِالتَّافِهِ وَ إِیَّاكَ وَ مُصَادَقَةَ الْكَذَّابِ فَإِنَّهُ كَالسَّرَابِ یُقَرِّبُ عَلَیْكَ الْبَعِيدَ وَ یُبَعِّدُ عَلَیْكَ الْقَرِيبَ.
پسرم! چهار چيز از من يادگير «در خوبى ها »؛ و چهار چيز بـه خاطر بسپار «هشدارها»؛ كه تا بـه آنها عمل مى كنى زيان نبيني:
الف ـ خوبى ها
1 ـ همانا ارزشمند ترين بى نيازى عقل اسـت.
2 ـ و بزرگ ترين فقر بى خردى اسـت.
3 ـ و ترسناك ترين تنهايى خود پسندى اسـت.
4 ـ و گرامى ترين ارزش خانوادگى، اخلاق نيكوست.
ب ـ هشدار ها
1 ـ پسرم ! از دوستى با احمق بپرهيز، چرا كه مى خواهد بـه تو نفعى رساند اما دچار زيانت مى كند.
2 ـ از دوستى با بخيل بپرهيز، زيرا انچه را كه سخت بـه آن نياز دارى از تو دريغ مى دارد.
3 ـ و از دوستى با بدكار بپرهيز، كه با اندك بهايى تو را مى فروشد.
4 ـ و از دوستى با دروغگو بپرهيز كه بـه سراب ماند: دور را بـه تو نزديك، و نزديك را دور مى نماياند.
21- عاقل و احمق
لِسَآنُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَآنِهِ
زبان عاقل در پْشت قلب اوست، و قلب احمق در پْشت زبانش قرار دارد.
زبان عاقل در پْشت قلب اوست، و قلب احمق در پْشت زبانش قرار دارد.
22- راه جذب دلها
قُلُوبُ الرِّجَالِ وَحْشِیَّةٌ فَمَنْ تَأَلَّفَهَا أَقْبَلَتْ عَلَیْهِ.
دل هاى مردم گريزان اسـت، بـه كسى روى آورند كه خوشرويى كند.
دل هاى مردم گريزان اسـت، بـه كسى روى آورند كه خوشرويى كند.
23- روش بر طرف كردن نيازهاى مردم
لَا یَسْتَقِيمُ قَضَاءُ الْحَوَائِجِ إِلَّا بِثَلَاثٍ بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ وَ بِاسْتِكْتَامِهَا لِتَظْهَرَ وَ بِتَعْجِيلِهَا لِتَهْنُؤَ.
بر آوردن نيازهاى مردم پايدار مگر بـه سه چيز، كوچك شمردن آن تا خود بزرگ نمايد، پنهان داشتن آن تا خود آشكار شود، و شتاب در بر آوردن آن، تا گوارا باشد.
بر آوردن نيازهاى مردم پايدار مگر بـه سه چيز، كوچك شمردن آن تا خود بزرگ نمايد، پنهان داشتن آن تا خود آشكار شود، و شتاب در بر آوردن آن، تا گوارا باشد.
24- طمع
أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ كَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ وَ هَآنَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَآنَهُ.
آن كه جان رابا طمع ورزى بپوشاند خودرا پُست كرده ؛ و آن كه راز سختى هاى خودرا آشكار سازد خودرا خوار كرده، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خودرا بى ارزش كرده اسـت.
آن كه جان رابا طمع ورزى بپوشاند خودرا پُست كرده ؛ و آن كه راز سختى هاى خودرا آشكار سازد خودرا خوار كرده، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خودرا بى ارزش كرده اسـت.
25- تهیدستی
الْبُخْلُ عَارٌ وَ الْجُبْنُ مَنْقَصَةٌ وَ الْفَقْرُ یُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ وَ الْمُقِلُّ غَرِيبٌ فِى بَلْدَتِهِ.
بْخل ننگ و ترس نقصان اسـت . و تهيدستى مرد زيرك را در برهان كُند مى سازد و انسان تهيدست در شهر خويش نيز بيگانه اسـت.
بْخل ننگ و ترس نقصان اسـت . و تهيدستى مرد زيرك را در برهان كُند مى سازد و انسان تهيدست در شهر خويش نيز بيگانه اسـت.
26- شناخت
الْعِلْمُ وِرَاثَةٌ كَرِيمَةٌ وَ الْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ وَ الْفِكْرُ مِرْآةٌ صَافِیَةٌ.
دانش، ميراثى گرانبها، و آداب، زيورهاى هميشه تازه، و انديشه، آيينه اى شفاف اسـت.
دانش، ميراثى گرانبها، و آداب، زيورهاى هميشه تازه، و انديشه، آيينه اى شفاف اسـت.
27- ارزش هاى رازدارى و خوشرويي
صَدْرُ الْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ وَ الْبَشَاشَةُ حِبَالَةُ الْمَوَدَّةِ وَ الِاحْتِمَالُ قَبْرُ الْعُیُوبِ وَ رُوِیَ أَنَّهُ قَالَ فِى الْعِبَارَةِ عَنْ هَذَا الْمَعْنَى أَیْضاً الْمَسْأَلَةُ خِبَاءُ الْعُیُوبِ وَ مَنْ رَضِیَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السَّاخِطُ عَلَیْهِ.
سينه خردمند صندوق راز اوست و خوشرويى وسيله دوست يابى، و شكيبايى، قبرستان پوشاننده عيب هاست. و يا فرمود: پرسش كردن وسيله پوشاندن عيب هاست ؛ و انسان از خود راضى، دشمنان او فراوانند.
سينه خردمند صندوق راز اوست و خوشرويى وسيله دوست يابى، و شكيبايى، قبرستان پوشاننده عيب هاست. و يا فرمود: پرسش كردن وسيله پوشاندن عيب هاست ؛ و انسان از خود راضى، دشمنان او فراوانند.
