چیزی نگو، دزدانه و شیرین تماشا کن
چیزی نگو، دزدانه و شیرین تماشا کن
بنشین و مثلِ دختری سنگین تماشا کن
یک کاروانِ خیسِ ابریشم همین حالا
از زیر چشمَم رفت سمت چین، تماشا کن!
بر شانه¬ات نگذاشتم سر، با خودم گفتم:
آن قلّه¬ها را از همین پایین تماشا کن
آن آبشاری را که از قوس کمرگاهش
جاری¬ست نافرمان و بی¬تمکین تماشا کن
مردِ خدا را هر اذان صبح در کافه
ای چشم¬های کافرِ بی¬دین! تماشا کن
«من مانده¬ام مهجور از او، بیچاره و رنجور...»
من قرن¬ها رنجم در این تضمین تماشا کن
چون بشکنم عکسِ تو در هر تکّه¬ام پیداست
باور نداری بشکن و بنشین تماشا کن!
مهدی فرجی
