آشنایی با انواع ریواس و فایده ی درمانی آن را بشناسید
ریواس گیاه مفیدی است که به صورت خودرو می روید و ساقه آن مورد استفاده برای خوردن قرار می گیرد. ریواس خواص درمانی بسیاری نیز دارد. ریواس از گیاهان بوته ای و پایا بوده و در غالب مناطق کوهستانی ایران (جنگلی و غیر جنگلی ) به ویژه در مناطق شیب دار کوهستانها ، لابلای تخته سنگها به خوبی رشد می نماید. این گیاه به خاطر استفاده های متعدد خوراکی ، دارویی و بصورت محدود در صنعت کاربرد فراوان دارد.
انواع ریواس در طبیعت
۱- ریواس ساقه بلند :
همان ریواس معمولی موجود در بازار که به فراوانی در سالهای باردهی یافت می شود. این ریواس از لحاظ کمی و کیفی بهترین نوع ریواس محسوب می گردد.
۲- ریواس پا کوتاه :
که به زیان کردی آنرا که لاوبنه ( klav beneh ( می نامند . همان طور که از نامش پیدا است دارای برگهای پهن تر از ریواس ساقه بلند بوده اما ساقه های آن ضخیم ، کوتاه و خشبی تر بوده و زود تر از ریواس معمولی ظاهر می شود. اما دارای کمترین میزان آب بوده ، لذا کمتر از آن استفاده می گردد. و در سالهایی که ریواس معمولی کم است این نوع را برداشت و وارد بازار می نمایند. اما طرفداران بسیار کمی دارد.
۳- ریواس قرمز بسیار کمرنگ متمایل به سفید :
این ریواس در خاکهای واریزه ای و سنگلاخی حاشیه جاده ها که در اثر تعریض جاده ، خاک آنرا به قسمت های پایین تر ریخته شده سبز و در سطح خاک فقط بخش فوقانی آن قابل رویت است. برای چیدن آن لازم است سنگریزه ها را با دست کنار زد و ساقه آفتاب ندیده را از لابلای خاکهای واریزی خارج نمود. این نوع ریواس به نسبت آبدار تر از دو رقم فوق می باشد. این نوع در کرج و دامنه های جنوبی البرز و …. دیده می شود.
مصارف ریواس :
گیاه ریواس از گذشته دور تا به امروز بعنوان گیاه خوراکی و دارویی از کاربردهای فراوانی برخوردار بوده است.بخش خوراکی ریواس همان ساقه های گل دهنده گیاه است که همزمان با باز شدن گلها به مصرف می رسند . ساقه ها در این مرحله ترد و تازه بوده و توسط روستاییان جمع آوری و وارد باز می گردند.
خام خوری ریواس متداول ترین نوع مصرف این گیاه معجزه گر است. برای آماده شدن ، ابتدا پوسته نازک روی ساقه را همانند کندن پوست موز جدا کرده بعد از کندن پوسته نازک آنرا تکه تکه کرده و آنرا به همان صورت یا با شکریا نمک می خورند. به عنوان نمونه در بانه آنرا با نمک و در سنندج با شکر مصرف می کنند.از ساقه های آن در تهیه انواع خورشت ها ، کمپوت، مربا و شربت استفاده های فراوان می شود.
خواص درمانی:
ریواس دارای ویتامین های A و C فراوان و املاح معدنی زیاد نظیر پتاسیم ،کلسیم می باشد. از طرفی. ریواس دارای فیبر فراوان و در مقابل کمترین میزان چربی است. بنابراین از ارزش غذایی زیادی برخوردار است. ریواس برای تقویت معده و کبد و بیماران تب دار و بی اشتها مفید بوده ، یرقان ، حصبه ، وسواس ، صفرا و دل به هم خوردگی را رفع می کند و کرم کُش است و حالات سستی بدن را دفع می نماید.
بهترین ترین شیوه مصرف ریواس، گرفتن آب ریواس است. آب ریواس هم بصورت جدا و هم بصورت مخلوط با آب هویج ، کرفس ، خیار و سیب استفاده می نمایند. ریواس ملین و اشتها آور است و برای افزایش اشتها و یبوست مفید می باشد. ریواس، مقوی قلب و اعصاب بوده و برای درمان بواسیر مفید است. ریواس به عنوان فعال کننده ی عملکرد دستگاه گوارش و محرک ترشح کبد شناخته شده است.
نخستین کار کرد آن در دهان این است که با تحریک پرز های چشایی به واسطه ی مزه های ترش ،شیرین و تلخ ، موجبات خوشبویی دهان را فراهم می نماید. علاوه بر این به تنظیم چربی در روده و کبد کمک می نماید..ریواس خاصیت مسهلی، ضد التهابی و متعادل کننده ی عملکرد روده ها (درمان یبوست و اسهال) را داشته
و در درمان یرقان، خونریزی معدی- روده ای، اختلال قاعدگی، ورم ملتحمه ی چشم، جراحات ناشی از ضربات و صدمات جسمانی، زخم های چرکی و سطحی ، سوختگی های حاصل از حرارت کاربرد دارد.
چه کسانی نباید ریواس مصرف کنند:
مصرف ریواس برای مبتلایان به سنگ کلیه و ناراحتی های مثانه مناسب نیست.مادرانی که دارای کودک خردسال هستند و ناچارند به بچه خود شیر بدهند نوزادان را دچار اسهال می نماید.مبتلایان به ناراحتی های معده ،چون این گیاه در معده سبب افزایش ترشحات اسیدی شده و باعث تحریک بیشتر می نماید.
