مشکلات ذهنی که باعث چاقی می‌شود را جدی بگیرید

امروزه متاسفانه بیشتر از اینکه به حل این مشکلات ذهنی بپردازند به آموزش انواع شیوه‌های درمان چاقی پرداخته‌اند. در این مقاله قصد داریم تا به پنج مشکل ذهنی افراد چاق و پرخور بپردازیم زیرا همیشه گفته‌اند که پیشگیری بهتر از درمان است.

1. یکی از مهمترین مشکلات ذهنی تکرار جمله‌ی الگوی من تویی

کودکان و نوجوانان و  حتی بزرگسالان الگوهایی در زندگی دارند، در واقع نمی توان بدون یک الگوی درست و درمان، کاری را از پیش برد یا حداقل می توان گفت که سخت است، الگوهای زندگی ما در کودکی، والدینمان هستند و پس از آن به افرادی در اقوام، آدم های معروف و موفق و .... می رسد.

حال تصور کنید که آنقدر شیفته خصوصیات و موقعیت های روز افزون فردی شده اید که عین به عین کارهایش را تکرار می کنید و شوربختانه فرد مورد نظر علاوه بر موفقیت و موقعیت عالی و خصوصیات فردی قابل اعتنا 30 کیلو هم اضافه وزن دارد و ذهن ناخودآگاه شما قدرت تحلیل این را ندارد که خصوصیات خوب را از 30 کیلو اضافه وزن الگوی مورد نظر تفکیک کند.

عکس این نکته هم صادق است. تصور کنید که از فردی متنفر هستید و نمی خواهید هرگز در زندگی شبیه به او باشید، حتی لاغری او شما را منزجر می کند و ناخودآگاهتان سعی می کند هیچ رقم شباهتی با فرد منفور نداشته باشید، حتی درباره وزن متعادلش، آیا ناخودآگاه شما هم الگویتان را بدون تحلیل به شما تحمیل کرده است؟

2. غذا به مثابه یک مخدر

افرادی هستند که برای پایان دادن به دردهای جسمانی و عاطفی خود به غذا پناه می برند، غذا به مقدار زیادی خاصیت بی حس کنندگی دارد، وقتی جسم بیش از اندازه غذا دریافت کند، غذای اضافی در معده می ماند و تخمیر می شود و تخمیر حسی مشابه نوشیدن الکل می آفریند و فرد دچار رخوت و خواب آلودگی می شود.

پس احساس از کار می افتد و درد دور نگه داشته می شود و غذا برای فرد نقش یک مخدر را خواهد داشت که ناخودآگاهش آن را به عنوان یک سرپوش موقت پذیرفته است.

ناخودآگاه افراد به دلایل متفاوت می توانند از غذا به عنوان سرپوشی برای خشم نیز استفاده کند. بارها پیش آمده که هنگام عصبانیت به غذا پناه برده ایم و زمانی به خودمان می آییم که محتویات غذایی خانه در حال اتمام و معده در حال انفجار است.

آیا شما هم وقتی عصبانی و خشمگین هستید، شروع به خوردن می کنید و حواستان نیست چه مقدار مواد غذایی را وارد معده تان کرده اید؟ این مورد نیز یکی از مشکلات ذهنی افراد چاق بود که با هم بررسی کردیم.

3. «غذایت را تمام کن»

مشکلات ذهنی دیگر در مورد تغذیه مربوط می‌شود به تکرار این جملات: «غذایت را تمام کن»، «لطفا بشقابت را تمیز کن» «اسراف نکن» «چه پسر خوبی غذایش را تا آخر خورد» «دختر جانم غذایت را تمام کن میدونی چند بچه در دنیا از نعمت غذا محروم اند»

گفتن این جملات به کودکان که اغلب ما هم در کودکی آن ها را شنیده ایم باعث می شود که ناخودآگاهمان گمان کند اگر بشقابمان را تمام نکنیم و کفش را برق نیندازیم کفران نعمت کرده ایم و احساس گناه به سراغ مان می آید.

کافی است این دلیل را در درونتان کشف کنید، راه های مطمئن تری هم برای پرهیز از اسراف و عدم ناشکری وجود دارد که حس گناه را نیافریند و آن این است که به صدای بدنتان گوش کنید و بدانید که چه مقدار غذا برایش کافی است، از همان ابتدا بشقابتان را پر و لبریز نکنید، یک کفگیر برنج برای شروع کافی است. پس از اتمام آن می توانید تصمیم بگیرید که کافی است یا می خواهید چند قاشق دیگر هم بخورید. در این صورت نه اسرافی در کار است نه اجباری برای تمام کردن محتویات بشقاب.

همچنین زنان زیادی هستند که سبک غذا خوردنشان پس از بچه دار شدن کاملا عوض می شود البته درست است که با زایمان، بدن تغییرات فراوانی می کند و نیازهای دیگری را فریاد می کشد اما این دگرگونی به اندازه دگرگونی ذهن شما نیست.

تصور ما این است که یک مادر مسئول نباید چیزی از غذایش را برگرداند حتی بشقاب بچه ها باید به اندازه کافی خالی شده باشد پس هر چیزی که بچه ها درون بشقابتان می گذارند را مادر محترم می بلعد چرا که اسراف است.

آیا شما هم از این دسته مادرهای مسئول با مقادیری اضافه وزن هستید؟

4. برویم رستوران برای وقت گذرانی

بسیاری از ما برای رستوران رفتن و غذا خوردن به عنوان یک فعالیت برای گذران اوقات فراغت استفاده می کنیم، در واقع گمان می کنیم که رستوران رفتن و غذا خوردن بخشی از کاری است که باید برای خوشگذرانی انجام دهیم. این است که تا حوصله مان سر می رود به غذا روی می آوریم. آیا شما هم هر وقت حوصله تان سر می رود یا بیکار می شوید دنبال چیزی برای خوردن می گردید؟ 

5. اعتیاد روحی به غذا

اغلب آدم هایی که اضافه وزن دارند و نمی توانند میزان غذایشان را بر اساس نیاز بدنشان مدیریت کنند دارای وابستگی روحی به غذا هستند یعنی از غذا به عنوان یک درمان، التیام دهنده و راهی برای آرامش، استفاده می کنند و به دلایل متفاوت درونی و روحی به غذا وابسته هستند به همین دلیل زمان های بسیاری است که بدون احساس گرسنگی شروع به خوردن می کنند یا با احساس گرسنگی به غذا روی می آورند اما با این که سیر شده اند نمی توانند از آن دست بکشند.