ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﺤﺮﻡ ﺗﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﻝ ﺑﻮﺩﻥ

ﮐﻪ “ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ” ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺑﻮﯼ “ﻣﻨﻄﻖ” ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ …

ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ “ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﻎ ﮐﻨﯿﻢ” ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ “ﻋﺰﯾﺰ” ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ …

ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ “ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﯼ” ﭘﺮ ﺍﺑﻬﺎﻡ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻧﻪ ﯾﮏ ﺟﻮﺍﺏِ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ …

ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ “ﺑﺎﺩ” ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ “ﮐﻼﻫﻤﺎﻥ” ﺭﺍ ﺳﻔﺖ ﺑﭽﺴﺒﯿﻢ ﻧﻪ “ﺑﺎﺯﻭﯼ” ﺑﻐﻞ ﺩﺳﺘﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍ …

ﺭﻭﺯﯼ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻫﻤﻪ ﮔﭗ ﺯﺩﻥ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﻢ ….

ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻫﯿﭻ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺷﮏ ﻧﺮﯾﺰﯾﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻫﯿﭻ

ﺍﺷﮑﯽ ﻫﻢ ﺷﺎﻧﻪ ﻧﺒﺎﺷﯿﻢ ﭼﻮﻥ ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻤﺘﯽ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ …

ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺤﺮﻡ ﺗﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ …

ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ!!!