بهترین روش برای قفل کردن گوشی های اندرویدی

امروزه راه‌های مختلفی برای قفل کردن گوشی های اندرویدی پیش روی کاربران قرار گرفته‌اند؛ از پسورد و پین گرفته تا شناسایی اثر انگشت و چهره کاربران در برخی پرچمداران بزرگ. در این مقاله به مقایسه این روش‌های مختلف می‌پردازیم.

برخلاف گذشته و محدودیت‌هایی که در عرصه فناوری وجود داشت، حالا برای قفل کردن تلفن های هوشمند چندین روش مختلف وجود دارد که از جمله آنها می‌توان به شناسایی اثر انگشت و چهره کاربر یا پسورد و پین اشاره کرد. اما بهترین روش برای قفل کردن گوشی های اندرویدی چیست؟

قفل کردن گوشی های اندرویدی

با توجه به اینکه اکثر کاربران حجم قابل توجهی از اطلاعات خصوصی خود را در گوشی هوشمند خود ذخیره می‌کنند، فاکتور امنیت از اهمیت بالایی برخوردار است. گوشی های اندرویدی به صورت پیش‌فرض کدگذاری شده و راه‌های مختلفی جهت قفل شدن را پیش روی کاربران گذاشته‌اند. برخی موارد امنیت بالاتری دارند، در حالی که استفاده از برخی روش‌های دیگر آسان‌تر است.

رمز عبور (پسورد)

مزایا: یک رمز عبور پیچیده و قوی امنیت بالایی دارد.
معایب: تایپ کردن پسوردی پیچیده آن هم چند بار در روز کمی سخت است.
چه زمانی از آن استفاده کنیم: هرگاه که به بالاترین درجه از امنیت نیاز دارید.

علی رغم تمامی سختی‌ها و قدیمی شدن، هنوز هم استفاده از پسورد به معنای امنیت بالا در حفظ اطلاعات شخصی درون گجت‌هاست. هک کردن یک پسورد قدرتمند و پیچیده بسیار سخت و تقریبا غیرممکن است و می‌توانید مطمئن باشید که گوشی شما و اطلاعات درون آن امن هستند.

تنها نکته منفی مربوط به قفل کردن گوشی های اندرویدی با پسورد ، نیاز به وارد کردن آن برای چند بار در طول روز است؛ کاری که معمولا به صورت میانگین در طی روز باید حدود 100 بار انجام دهیم. به جای آن بهتر است پسورد را به عنوان گزینه ثانوی برای یکی از حسگرهای بیومتریک در نظر بگیرید.

پین

مزایا: وارد کردن آن به نسبت پسورد راحت‌تر است.
معایب: به یاد آوردن یک پین کد قوی کمی سخت است.
چه زمانی از آن استفاده کنیم: به عنوان گزینه ثانوی برای روش‌های بیومتریک قفل کردن دستگاه.

پین کد یک جایگزین مناسب و ساده برای پسورد است که می‌توان در قفل کردن گوشی های اندرویدی از آن بهره گرفت. در اندروید می‌توان پین‌هایی تا سقف 16 عدد را وارد کنید که برابر است با 10 کادریلیون ترکیب مختلف! با اینکه یک پین 16 رقمی بسیار امن و مناسب است اما به یاد آوردن آن به مراتب سخت خواهد بود. همچنین وارد کردن 16 رقم در منوی آنلاک دستگاه وقت زیادی از کاربر می‌گیرد.

بیشتر افراد معمولا پین 4 رقمی برای گوشی خود انتخاب می‌کنند که در این حالت 10 هزار ترکیب مختلف می‌توان ساخت. تا زمانی که از گزینه‌های خیلی ساده نظیر 1234 یا 5555 استفاده نکنید، حدس زدن این پین‌های کوتاه نیز آنچنان ساده نیست.

قفل با الگو (Pattern Lock)

مزایا: استفاده ساده و خلاق از آن
معایب: بسیاری از افراد الگوهای ساده و قابل پیش‌بینی را استفاده می‌کنند.
چه زمانی از آن استفاده کنیم: اگر گوشی شما از حسگر اثرانگشت بهره نمی‌برد و به پین علاقه‌ای ندارید.

در این روش برای قفل کردن گوشی های اندرویدی باید یک الگو را در بین 9 نقطه انتخاب کنید. استفاده از این روش جالب و ساده است، چرا که کشیدن دست به روی صفحه به صور افقی، عمودی یا ضربدری حس طبیعی و خوبی دارد و پس از مدتی این کار برایتان عادی خواهد شد.

همچون پسورد و پین، قفل با الگو زمانی امن و مناسب است که الگوی مورد استفاده شما ساده و قابل پیش‌بینی نباشد. اتصال تنها 4 نقطه به هم به شما 1624 گزینه مختلف می‌دهد در حالی که استفاده از هر 9 نقطه برابر است با چهارصد هزار ترکیب مختلف!

تحقیقات نشان می‌دهد افراد در زمان انتخاب الگو خیلی قابل‌پیش‌بینی و تنبل هستند و معمولا از 4 تا 5 نقطه را مورد استفاده قرار می‌دهند و حالت‌های ساده و پرتکراری را انتخاب می‌کنند.

حسگر اثر انگشت

مزایا: سریع و امنیت نسبتا مناسب
معایب: سنسورها همیشه در موقعیت مناسب قرار ندارند.
چه زمانی از آن استفاده کنیم: اکثر کاربران امروزه از همین گزینه استفاده می‌کنند.

امروزه حتی در گوشی‌ های پایه و میان‌رده نیز گزینه مربوط به قفل کردن گوشی با حسگر اثر انگشت وجود دارد و اکثر کاربران نیز از همین روش ساده استفاده می‌کنند. دلیل این موضوع نیز مشخص است: سریع، امن و حسی بودن آن. حسگر اثر انگشت صفحه لاک اسکرین را رد می‌کند و کاربر هرچه سریعتر به اپلیکیشن‌های گوشی خود دسترسی خواهد داشت.

برای قفل کردن برخی گوشی ها نظیر گوگل پیکسل می‌توان از قابلیت جسچر‌های اثر انگشت نیز استفاده کرد. می‌توانید با اسلاید سنسور بخش نوتیفیکیشن‌ها را باز کنید. استفاده از این روش برای قفل کردن گوشی های اندرویدی با صفحات نمایش بزرگ مناسب است.

علاوه بر این تمامی سنسورهای اثر انگشت شبیه به هم نیستند. سرعت عمل برخی از آنها بیشتر است و همچنین در جاهای مختلفی از گوشی تعبیه می‌شوند (از دکمه هوم گرفته تا پشت گوشی). همچنین در حین استفاده از دستکش نمی‌تونید از این روش بهره ببرید.

تشخیص چهره کاربران

مزایا: سرعت بالا و آنلاک دستگاه تنها با یک نگاه
معایب: در حال حاضر هنوز به امنیت ایده‌آل نرسیده است
چه زمانی از آن استفاده کنیم: اگر آنچنان به اپلیکیشن‌های بانکی و پرداختی متصل نیستید و ضریب امنیت برایتان زیاد مهم نیست.

اندروید اولین بار در سال 2011 قابلیت آنلاک گوشی با چهره کاربران را معرفی کرد که متاسفانه امنیت بسیار پایینی داشت و حتی با استفاده از یک عکس نیز می‌توانستیم آن را هک کنیم و به همین خاطر Smart Lock جایگزین آن شده است که در ادامه مقاله آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

با این حال برخی از سازندگان گوشی های هوشمند هنوز هم سعی دارند این قابلیت را به صورت اختصاصی در اختیار کاربران خود قرار دهند. دو نوع قابلیت تشخیص چهره وجود دارد: فیس آی دی اپل که در آیفون ایکس معرفی شده بود به کمک یک سنسور فروسرخ یک تصویر سه بعدی دقیق و با جزئیات بالا از چهره کاربر را می‌خواند. هک کردن این روش کاملا غیرممکن نیست اما اپل ادعا می‌کند امنیت آن 20 برابر بیشتر از حسگر اثر انگشت (تاچ آی دی) است.

به نظر می‌رسد این تکنولوژی در آینده بیشتر مورد استفاده قرار گیرد و قابلیت قفل کردن گوشی های اندرویدی به لطف آن بهبود یابد. هواوی اولین شرکتی است که یک سیستم جدید و اختصاصی مشابه با فیس آی دی اپل رونمایی کرده است.

اما روش دوم در محصولاتی نظیر گلکسی اس 9 سامسونگ و وان پلاس 5T مورد استفاده قرار گرفته شده است: ثبت یک تصویر 2 بعدی توسط دوربین سلفی گوشی. سرعت این روش بالاست، اما آن را می‌توان به سادگی گول زد. همچنین اگر عینک بزنید و یا در محیطی کم‌نور قرار داشته باشید، احتمالا با خطا روبرو می‌شوید.

به عنوان یک قانون عمومی، اگر یک سازنده امکان خرید و پرداخت‌های اینترنتی با قابلیت تشخیص چهره را فراهم کند، می‌توانید به امنیت این روش مطمئن باشید. سامسونگ و وان پلاس این گزینه را در پرچمداران خود ارائه نکرده‌اند.

پردازشگر عنبیه چشم

مزایا: یکی از امن‌ترین روش‌های بیومتریک قفل کردن گوشی های اندرویدی
معایب: نور زیاد یا عینک در آن خلل ایجاد می‌کند.
چه زمانی از آن استفاده کنیم: اگر آن را به حسگر اثر انگشت گوشی ترجیح می‌دهید.

یکی از امن‌ترین گزینه‌های پیش رو در حوزه قابلیت‌های مبتنی بر سنسورهای بیومتریک، همین پردازشگر آیریس است. امنیت این روش حتی از سنسورهای اثر انگشت نیز بالاتر است. این گزینه در حال حاضر تنها در گوشی‌ های سامسونگ نظیر گلکسی اس 9 و گلکسی نوت 8 وجود دارد چرا که سیستم عامل اندروید به صورت پیش‌فرض از آن پشتیبانی ندارد. اگر این گزینه در اندروید P قرار گیرد احتمالا گوشی های بیشتری با حسگر عنبیه چشم از راه خواهند رسید.

حسگر آیریس هر دو چشم شما را اسکن می‌کند. سرعت و دقت آن بالاست و امکان استفاده از آن برای اپلیکیشن‌های پرداختی و بانکی نیز وجود دارد.

اما این روش شامل نکات منفی نیز می‌شود، چرا که کاربر باید چند کار مختلف انجام دهد: ابتدا باید دکمه پاور گوشی را فشار دهید و سپس گوشی را در موقعیت مناسبی بگذارید تا پردازش چشم‌های شما آغاز شود. حسگر اثر انگشت این محدودیت را ندارد.

حسگر عنبیه چشم با نور مستقیم و قوی نیز مشکل دارد و یا اگر عینک بزنید احتمال بروز خطا بالاست.

پردازش هوشمند (Intelligent Scan)

مزایا: ادغام قابلیت‌های مثبت حسگر تشخیص چهره و عنبیه چشم
معایب: امنیت نامناسب برای استفاده در اپلیکیشن‌های پرداختی و بانکی
چه زمانی از آن استفاده کنیم: اگر معمولا از قابلیت تشخیص‌ چهره استفاده می‌کنید.

این قابلیت توسط شرکت سامسونگ طراحی شده است و در گوشی گلکسی اس 9 قرار دارد. سیستم پردازشگر هوشمند طوری طراحی شده تا قابلیت‌های مثبت شناسایی چهره و پردازشگر عنبیه چشم را با هم ادغام کند و محدودیت‌های دو روش مذکور از بین بروند.

کارکرد این روش با پردازش چهره شما آغاز می‌شود. اگر این مورد با موفقیت انجام نشود (به عنوان مثال نور کم باشد) پردازش عنبیه چشم شما آغاز می‌شود. اگر این مورد نیز موفق نشود، هر دو قابلیت به صورت همزمان مورد استفاده قرار می‌گیرند. کمی پیچیده به نظر می‌رسد، اما تمامی این مراحل به صورت خودکار و خیلی سریع پیگیری می‌شوند.

متاسفانه به خاطر استفاده از قابلیت تشخیص چهره سامسونگ، نمی‌توان از این روش برای اپلیکیشن‌های پرداختی و بانکی استفاده کرد.

Smart Lock

علاوه بر گزینه‌های اصلی مربوط به قفل کردن گوشی های اندرویدی ، این سیستم عامل از 5 گزینه مربوط به قفل هوشمند بهره می‌برد که در نوع خود جالب و امن هستند.

حالت On-Body Detection: این قابلیت زمانی که حس کند گوشی هنوز در دسترس شخص است، آن را در حالت قفل نشده (آنلاک) نگه می‌دارد. به عنوان مثال زمانی که گوشی را در جیب یا کیف خود می‌گذارید. اما این بدان معناست که گوشی زمانی که در جیب فرد دیگری باشد نیز آنلاک می‌شود. این حالت بیشتر راحتی کاربر را مد نظر قرار می‌دهد تا فاکتور امنیت.
حالت Trusted Places: در این حالت زمانی که در مکان خاصی باشید گوشی قفل نشده باقی می‌ماند. این موقعیت مکانی می‌تواند مدرسه، خانه، ادامه یا هر جایی که معمولا در آن حضور دارید باشد. فراموش نکنید هرکسی که گوشی شما را در همین مکان‌ها در اختیار داشته باشد قادر به باز کردن آن خواهد بود.
حالت Trusted Devices: این مورد نیز می‌تواند برای قفل کردن گوشی های اندرویدی مورد استفاده قرار گیرد. در این حالت گوشی شما هنگامی که در محدوده برخی دستگاه‌های بلوتوثی باشد امکان آنلاک آن وجود دارد. با این حال امنیت این روش نیز کمی پایین است.
حالت Trusted Face: این حالت از زمان رونمایی خود در اندروید تکامل یافته و ولی باز هم گزینه مناسبی برای قفل کردن گوشی های اندرویدی نیست. اگر فاکتور امنیت آنچنان برایتان اولویت ندارد می‌توانید از گزینه مذکور استفاده کنید.
حالت Voice Match: در این حالت با گفتن عبارت OK Google گوشی کاربر آنلاک می‌شود. اگر از دستیار هوشمند گوگل زیاد استفاده می‌کنید، این حالت نیز برایتان کارآمد خواهد بود.