نحوه کار گوشی‌های هوشمند، به عنوان عینک واقعیت مجازی چگونه است؟
واقعیت مجازی، Virtual Reality، VR. این ها کلماتی هستند که طی یکی دو سال گذشته، بیش از پیش در حوزه فناوری تکرار شده اند. اگرچه واقعیت مجازی پدیده نو ظهوری نیست، اما اکنون شرکت های تولید کننده، به فرصتی دست یافته اند تا به پیشبرد این فناوری هیچان انگیز سرعت ببخشند؛ فناوری که می تواند آینده بشر را دگرگون کند.
واقعیت مجازی، تصویر یا بهتر بگویم، محیطی شبیه سازی شده است که به کمک دستگاه های ویژه به کاربر نشان داده می شود. چیزی که ممکن است اصلا وجود خارجی هم نداشته باشد و کاملا تخیلی باشد، اما ما با دیدن آن اینطور حس می کنیم که واقعا در آن هستیم و زندگی می کنیم.
فرض کنید در خانه نشسته باشید و بخواهید به فرانسه و شهر پاریس سفر کنید. فناوری واقعیت مجازی می تواند کاری کند که شما واقعا حس کنید در شهر پاریس هستید. شما حتی با زدن عینک های واقعیت مجازی می توانید سفری به فضا یا به یک واقعه تاریخی در گذشته (مثل جنگ جهانی) داشته باشید و لحظات پر التهاب جبهه جنگ را به شکل جدیدی درک کنید. هیجان انگیز است نه؟
در حال حاضر شرکت های متعددی در حال توسعه و پیشبرد عینک های واقعیت مجازی هستند. این شرکت ها که از آینده درخشان واقعیت مجازی مطلع هستند، سعی می کنند تا با اختصاص منابع مالی و انسانی ویژه، بهترین تجربه ممکن از این عینک ها را به کاربر بدهند، تجربه ای که مسلما برای همه ما بسیار جذاب خواهد بود. اما آنها برای موفقیت در این راه به دو چیز نیاز دارند. اول، تولید محتوایی که بتواند علاوه بر جذابیت برای کاربران مفید واقع شود و دوم تولید لوازم جانبی ارزان قیمتی که به واسطه آن، هر کسی بتواند از این فناوری استفاده کند.
در حال حاضر عینک های واقعیت مجازی عمومی ترین وسایلی هستند که می توانند این تجربه را به کاربر منتقل کنند، عینک های پیشرفته ای مثل Oculus rift، HTC Vive و Sony Morpheus که اختصاصا برای این کار طراحی شده اند. اما همانطور که گفتم شرکت های تولید کننده می خواهند تا جای ممکن هزینه این تجربه را پایین بیاورند، در نتیجه آنها کلید این راه را در گوشی های هوشمند پیدا کرده اند.
بیشتر گوشی های هوشمند امروزی، به خاطر صفحه نمایش بسیار با کیفیتی که دارند قادرند به عنوان نمایشگری مناسب در این راه به کاربر خدمت رسانی کنند. از طرفی، این گوشی ها از توان پردازشی و گرافیکی بالا و سیستم عاملی انعطاف پذیر برخوردار هستند که زمینه را برای اجرای تصاویر شبیه سازی شده فراهم می سازند. از آنجایی که خیلی از ما، چنین گوشی هایی قدرتمندی در اختیار داریم، پس عملا نیمی از راه را رفته ایم و تنها به ابزاری نیاز خواهیم داشت تا از پتاسنیل این گوشی ها به عنوان یک عینک واقعیت مجازی استفاده کند.
شرکت هایی مثل سامسونگ، ابزاری تهیه کرده اند که می توان با وصل کردن گوشی هوشمند خود به آن، یک عینک واقعیت مجازی پیشرفته همچون Oculus Rift داشت. حتی گوگل کار را از این هم ساده تر کرده است و تنها با یک تکه مقوا، عینکی ساخته است که کاربرا می تواند آن را با قیمت بسیار ناچیزی تهیه کند.
اما اگر می خواهید بدانید که گوشی های هوشمند ما چگونه به یک عینک واقعیت مجازی تبدیل می شوند، بهتر است همچنان به خواندن این مطلب ادامه دهید!
وقتی اپلیکیشن VR (Virtual Reality) روی گوشی جرا شود، صفحه نمایشگر توسط خط سفیدی به دو نیم تقسیم خواهد شد که در هر بخش تصویری مشابه نمایش داده می شود. اما این تصاویر همانطور که در عکس می بینید تخت نیستند و همانند تلویزیون های قدیمی، اطراف آنها اندکی به سمت داخل انحنا دارد. این تصاویر برای دیده شدن در لنز های مخصوص طراحی شده اند و اساس کار آن کاملا شبیه عینک های پیشرفته تر Oculus و HTC است.
وقتی گوشی را به ابزار لنز دار وصل می کنیم، لنز های محدب، تصویر روی نمایشگر گوشی را به شکلی به چشم شما می رسانند که میدان دیدتان را کاملا پوشش می دهد. در نتیجه چشم خود را به هر سمت که بچرخانید، بخشی از آن تصویر را خواهید دید (درست همانند وقتی که در یک فضای واقعی قرار داریم و با حرکت دادن چشم، بخش های مختلف محیط را می بینیم) به همین خاطر اینطور به شما القا می شود که واقعا در آن فضا قرار گرفته اید.
اگر عینکی باشید، برای استفاده از Google Cardboard نیاز است حتما عینک بر چشم داشته باشید که مطمئنا این مورد کمی ناراحت کننده خواهد بود، اما عینک های گران تری مثل Galaxy VR سامسونگ، فاصله کانونی چشم را اصلاح کرده تا بدون عینک نیز قادر به تجربه آن باشید.
همانطور که گفتم، عینک های واقعیت مجازی، تصاویر را به شکلی فراگیر و 360 درجه به شما نمایش می دهند. وقتی شما سر خود را به اطراف بچرخانید، نمایی جدید از محیط شبیه سازی شده را می بینید. مثلا وقتی سر خود را بالا ببرید، آسمان دیده خواهد شد و وقتی به پایین نگاه کنید، سطح زمین پیش روی شما قرار خواهد گرفت. اما این حرکات چگونه توسط گوشی درک می شوند؟
بیشنر گوشی های هوشمند، دارای سنسورهای حرکتی مثل شتاب سنج و ژیروسکوپ و... هستند که نوع حرکت گوشی را متوجه می شوند. در واقع همین سنسورها هستند که در هنگام بازی کردن مثل ماشین سواری، به شما اجازه می دهند تا با چرخاندن گوشی، کنترل ماشین را در دست گرفته و از گوشی مثل یک فرمان استفاده کنید. همین ایده در عینک های واقعیت مجازی نیز به کار گرفته شده است، یعنی وقتی سر شما حرکت می کند، این سنسورها حرکت و موقعیت سر شما را به گوشی داده و گوشی بر اساس این اطلاعات، زاویه مناسبی از تصویر را در صفحه خود به نمایش می گذارد تا شما به وسیله لنزها آن را ببینید. خب طبیعتا هر چه تعداد سنسورهای حرکتی بیشتر و عملکرد آنها دقیق تر باشد، شما تجربه بهتر و روان تری از دیدن تصاویر واقعیت مجازی را خواهید داشت.
حالا که با واقعیت مجازی و نحوه کار آن در عینک های آن آشنا شدیم، بهتر است ببینم چه گوشی هایی قابلیت استفاده به عنوان یک عینک واقعیت مجازی را دارند.
علاوه بر Galaxy VR و Google Cardboard، هدست های واقعیت مجازی مختلفی در بازار وجود دارد که می توان گوشی های هوشمند را به آنها وصل کرد و به عنوان عینک واقعیت مجازی مورد استفاده قرار داد. اکثر این هدست ها، از گوشی های 5 تا 6 اینچی با کیفیت صفحه نمایش HD به بالا پشتیبانی می کنند. طبیعی است که هر چه کیفیت صفحه نمایشگر گوشی شما بالاتر باشد و تراکم پیکسل های بیشتری داشته باشد، تجربه بهتری از دیدن تصاویر واقعیت مجازی به دست خواهید اورد.
در حال حاضر گوشی های اندرویدی مثل گلکسی اس 4، گلکسی اس 5، گلکسی نوت 4، گلکسی نوت اج، گلکسی اس 6 و اس 6 اج، نکسوس 5 و 6، وان پلاس 1 و 2، ال جی جی 3 و جی 4، اچ تی سی وان ام 8 و ام 9 از جمله دستگاه هایی هستند که قابلیت وصل شدن به هدست های واقعیت مجازی را دارند. اما این فقط مختص گوشی های اندرویدی نیست، به تازگی نمونه های جدیدی از این هدست ها وارد بازار شده است که از آیفون 6 و گوشی های ویندوزفونی نیز پشتیبانی می کند، بنابراین تقریبا همه کاربران می توانند با خرید این دستگاه ها وارد دنیای واقعیت مجازی شوند.
شما در مورد آینده واقعیت مجازی در گوشی های هوشمند چه فکر می کنید؟ آیا تا به حال تجربه استفاده از آنها را داشته اید؟ فکر می کنید در آینده گوشی های هوشمند برای سازگاری با واقعیت مجازی دچار چه تغییراتی می شوند؟
