گوشی‌های منعطف می‌آیند تا عاداتمان را تغییر دهند

زمانی که مجری کنفرانس گوشی هوشمند را گرفت و مانند یک دستبند تا کرد و به دور دست یکی از تماشگران بست، نفس همه حاضرین در سینه حبس شد. پس از آن تصاویر کنفرانس در اینترنت دست به دست می‌شد.

این اتفاق طی مراسم رونمایی لنوو از گوشی ماژولار موتو زد و فب 2 پرو رخ داد. گوشی‌ای که لنوو در این مراسم به این صورت از آن رونمایی کرد و در حال حاضر با نام CPlus شناخته می‌شود، فعلا در حد یک نمونه اولیه است. با این حال به ما ایده خوبی در مورد آینده گوشی‌های هوشمند می‌دهد. گوشی‌‌هایی که بسیار منعطف هستند و حتی می‌توان آن‌ها را لوله کرد.

گرچه گوشی‌های هوشمند امروزی از نظر سخت‌افزاری بسیار قدرتمند هستند، اما طراحی مستطیل‌ شکل آن‌ها به یک طراحی خسته‌کننده و ضرورتی نامرئی برای گوشی‌های موبایل تبدیل شده است. به همین دلیل است که دستگاه‌های منعطف، خم‌شونده و لوله‌شونده می‌توانند به صنعت گوشی‌های هوشمند جانی دوباره بدهند؛ هرچند که با مشکلاتی نیز رو به رو هستند.

گوشی‌های منعطف از نظر بصری زیبا و جذاب هستند، چون آن چیزی که از قطعات الکترونیکی سراغ داریم قطعاتی است که به راحتی خم نمی‌شوند یا بهتر بگوییم بدون کمک لولاها خم نمی‌شوند. اما جدای از اینکه آیا طراحان و دانشمندان می‌توانند به این تکنولوژی دست یابند یا خیر، آیا این دستگاه‌ها کاربردی هم خواهند داشت؟

پاسخ این سوال مثبت است هرچند شاید کاربردهایشان آن‌قدر زیاد نباشد. اینکه بتوان دستگاهی را خم کرد باعث می‌شود بتوان راحت‌تر آن‌ را حمل کرد و همچنین در مواقع لزوم می‌تواند اندازه صفحه نمایش شما را چند برابر کند.

LG G Flex 2 از جمله گوشی‌های منعطفی بود که با فشار آوردن به آن، صاف می‌شد اما به نظر می‌رسد ال‌جی قصد ادامه دادن این سری را ندارد

از طرف دیگر روئل ورتیگال (Roel Vertegaal) گرداننده آزمایشگاه Human Media در دانشگاه کویینز کانادا که بر روی نمونه‌هایی اولیه از این طرح کار می‌کند، می‌گوید که چنین دستگاه‌هایی را می‌توان مانند کاغذ روزنامه تولید انبوه کرد. تولید بخش‌هایی از گوشی‌های همراه به این روش می‌تواند در نهایت باعث ارزان‌‍‌تر شدن گوشی‌ها شود.

دستگاه‌های شکل‌پذیر می‌تواند موقعیتی تازه برای کارهای سه بعدی فراهم کند که با صفحه نمایش‌های تخت چندان مجال عرض اندام پیدا نمی‌کنند. از طرفی این دستگاه‌ها می‌توانند سبک زندگی و استفاده مردم از گوشی‌هایشان را به کل تغییر دهد.

گوشی لنوو در واقع تنها محصولی نیست که پای خود را از مرزهای دستگاه‌های غیرقابل انعطاف فراتر گذاشته است. در واقع اولین بار این گوشی‌ها را سال 2011 دیده بودیم که نوکیا از صفحه نمایشی منعطف رونمایی کرد. در ماه‌های گذشته نیز سامسونگ پتنتی راجع به اپلیکیشن‌هایی ثبت کرد که بر روی صفحات منعطف اجرا می‌شوند که به این معناست احتمالا دستگاه‌های لبه‌دار سامسونگ (که البته انحنا دارند اما قابل خم شدن نیستند) به زودی وارد فاز بعدیشان می‌شوند. از طرفی شایعه شده است که ال‌جی قرار است گوگل، اپل و مایکروسافت را در سال 2018 به صفحه‌نمایش‌های منعطف تجهیز کند. لنوو نیز بر روی نمونه‌های اولیه تبلتی کار می‌کند که از وسط تا می‌شود و اینگونه در تلاش است تا مشکل حمل و نقل تبلت‌های صفحه بزرگ را برطرف کند. این موضوع همزمان با رونمایی از CPlus به رسانه‌ها گفته شد.

با اینکه کار بر روی نمایشگرهای منعطف در آزمایشگاه‌های مشترک و مخفی شرکت‌ها در جریان است، اما انتظار نداشته باشید که در همان ابتدای کار این تکنولوژی همه‌گیر شود. معمولا شرکت‌ها تمایل دارند که تغییرات انقلابی را به تدریج و با احتیاط اعمال کنند.

برای مثال اولین گوشی سامسونگ با صفحه خمیده را به یاد بیاورید. Galaxy Round در واقع یک مدل مفهومی بود که هرگز از کره‌جنوبی خارج نشد، اما طراحی آن به مرور تغییر کرد تا امروز گلکسی اس 7 اج با دو لبه خمیده را داشته باشیم. یا مثلا گوشی تقریبا بی‌لبه Mi Mix شیائومی یک گوشی مفهومی دیگر است و به تدریج شاهد خواهیم بود بازار از این نوع گوشی‌ها پر می‌شود.

هیچکس Galaxy Round ر ا به خاطر نمی‌آورد اما همین گوشی پایه‌گذار Galaxy S7 Edge شد

احتمالا اولین گوشی‌های منعطف چنین ویژگی‌هایی خواهند داشت:

• هزینه تولیدشان بالاست و طبیعتا قیمت بالایی نیز دارند
• در تعداد محدود به فروش می‌رسند
• در ابتدا در یک یا دو بازار محدود به فروش می‌رسند تا بازخورد اولیه کاربران بررسی شود

یکی دیگر از دغدغه‌های مربوط به دستگاه‌های تا شو این است که باز و بسته کردن و خم و راست کردن مداوم این دستگاه‌ها به مرور زمان می‌تواند باعث خراب شدن آن‌ها شود.

احتمال آن نیز وجود دارد که طراحی جدیدی از صفحه‌های منعطف به وجود بیاید که بر روی سخت‌افزارهای داخلی گوشی نیز تاثیر بگذارد. مثلا باتری‌هایی که از اجزای کوچک تشکیل شده‌اند و با کنار هم قرار دادن آن‌ها باتری اصلی و مستطیلی ساخته می‌شود. حتی این تاثیر می‌تواند بر روی قطعات سخت‌تر نیز باشد. مثلا بردهای مدارهای گوشی ممکن است به گونه‌ای طراحی شوند که خود بتوانند اندکی خم شوند.

با تمام این تفاسیر اگر تضمینی وجود ندارد که گوشی‌های منعطف بتوانند غوغا به پا کنند، چرا شرکت‌ها سرمایه‌شان را بر روی پروژه‌های تحقیق و بررسی برای چنین گوشی‌هایی خرج می‌کنند؟ گوشی‌هایی که ممکن است تا سال‌ها بعد، و شاید هرگز، به مرحله تولید نرسند.

حقیقت این است که ما نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم که چه چیزی دقیقا می‌تواند مورد استقبال واقع شود و چه چیزی نمی‌تواند. اما در وهله اول افتخار خاصی در این نوع تحقیقات وجود دارد و در وهله دوم اگر روزی صفحات منعطف وارد بازار شوند، شرکت‌هایی که تجربه بیشتری در این زمینه دارند، سود خوبی خواهند کرد.

چیزی که در این نوع تحقیقات جذابیت دارد آن است که چنین ابداعاتی می‌تواند به تمامی سازندگان گوشی‌ها کمک کند تا محصولات جدیدشان را بر پایه تحقیقات انجام شده بسازند. به هر حال فقط از طریق آزمون و خطا است که صنعت می‌تواند متوجه شود چه چیزی به کارش می‌آید و چه چیزی نمی‌آید. چنین تحقیقات و توسعه‌هایی است که به ما نسل بعدی تکنولوژی  را هدیه می‌دهد که شاید بدون آن نتوانیم زندگی کنیم. همان اتفاقی که برای کامپیوترهایی افتاد که روزی همه زندگی ما شده بودند و اکنون همان کامپیوترها به اندازه گوشی‌های هوشمند کوچک شده‌اند و زندگی ما را تسخیر کرده‌اند. به گونه‌ای که حتی تصور زندگی بدون آن‌ها برای اکثر ما ممکن نیست.