ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﺤﺮﻡ ﺗﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﻝ ﺑﻮﺩﻥ
ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﺍﺯ ﯾﮏ “ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡِ” ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﯾﮏ ﺧﯿﺎﻝِ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﻧﺒﺎﻓﯿﻢ.....ﮐﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎﺯﯼ ﻭ ﺍﮔﺮ ” ﺑﺎﺯﯾﮕﺮﯼ ” ﻧﮑﻨﯿﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﺯﯾﻢ …
ﮐﻪ “ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ” ﺍﺯ ﯾﮏ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺑﻮﯼ “ﻣﻨﻄﻖ” ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ …
ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ “ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﻎ ﮐﻨﯿﻢ” ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ “ﻋﺰﯾﺰ” ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ …
ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ “ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﯼ” ﭘﺮ ﺍﺑﻬﺎﻡ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻧﻪ ﯾﮏ ﺟﻮﺍﺏِ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ …
ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ “ﺑﺎﺩ” ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ “ﮐﻼﻫﻤﺎﻥ” ﺭﺍ ﺳﻔﺖ ﺑﭽﺴﺒﯿﻢ ﻧﻪ “ﺑﺎﺯﻭﯼ” ﺑﻐﻞ ﺩﺳﺘﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍ …
ﺭﻭﺯﯼ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻫﻤﻪ ﮔﭗ ﺯﺩﻥ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎﯾﯿﻢ ….
ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻫﯿﭻ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺷﮏ ﻧﺮﯾﺰﯾﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻫﯿﭻ
ﺍﺷﮑﯽ ﻫﻢ ﺷﺎﻧﻪ ﻧﺒﺎﺷﯿﻢ ﭼﻮﻥ ﺁﺩﻣﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻤﺘﯽ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ …
ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺤﺮﻡ ﺗﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ …
ﺗﻔﺎﻭﺗﯽ ﺍﺯ ﺯﻣﯿﻦ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ!!!
