این واقعیت که بچه دار شدن یکی از شیرین ترین و متفاوت ترین اتفاق هایی است که یک زن می تواند تجربه کند را کمتر مادری می تواند انکار کند و البته این واقعیت که بچه داری گاهی سخت ترین و طاقت فرساترین کاری می شود که یک زن به عهده دارد را هم کمتر مادری می تواند رد کند. بچه داری سخت است!
این را هر مادری خوب می داند؛ اما اگر نگاهی به عادات مادرانه تان بیندازید، خواهید دید که گاهی این شما هستید که کار را برای خودتان سخت تر از آنچه هست می کنید. مادران بی تجربه، مادرانی که به خاطر افسردگی بعد از زایمان توان شان کم شده و مادرانی که از حمایت و همراهی همسرشان بی بهره اند، تنها کسانی نیستند که بچه داری را با چاشنی اشتباهات ریز و درشت همراه می کنند.
واقعیت این است که مادری کردن، برای هر زنی با اشتباهاتی هم همراه است اما اگر در ادامه این مطلب با ما باشید، خواهید فهمید که گاهی با راه های بیش از اندازه ساده ای می توانید انجام دادن این اشتباه ها را متوقف کنید.
توپ توی زمین شماست
وقتی نوزادها به دنیا می آیند قسمت قابل توجهی از مغزشان کامل رشد نکرده و این رشد مغزی بر پایه روابط که بعد از تولد با شما و دنیای پیرامون شان برقرار می کنند کامل می شود. قرار نیست تنها گریه های نوزاد به بهانه ای برای درآغوش گرفتن شان تبدیل شود. بچه ها در ماه های اول به هیچ چیز بیشتر از یک آغوش گرم و سرشار از آرامش و محبت و دیدن چهره ای آرام و شاد نیاز ندارند. محققان بارها و بارها ثابت کرده اند بچه هایی که مادران شان در ماه های اول تولد لبخند به لب دارند از افسردگی، فشارهای روانی و اجتماعی رنج نمی برند، در سال های بعدی نمرات بهتری در آزمون های هوش می گیرند و توانمند تر از دیگر کودکان می شوند.
بغلی نمی شود! نترسید
ماه های اول تولد برای تمرین دادن کودک تان به بغلی نبودن زیادی زود است. وقتی کودک دو، سه ماهه شما روی تشک گریه می کند و به محض آمدن به آغوش شما آرام می شود، معنایش این نیست که بغلی شده، واقعیت این است که نوزادها نمی توانند فیلم بازی کنند و به شما دروغ بگویند؛ به همین دلیل در ماه های اول تنها برای خلاص شدن از تنهایی و قرار گرفتن در دستان شما گریه نمی کنند. عکس العملی که آنها در این سن به شما نشان می دهند واقعی است و وقتی با درآغوش کشیدن شان به آنها می فهمانید که کنارشان هستید، ناخودآگاه احساس امنیت می کنند و آرام می شوند. بچه هایی که به موقع و بدون دقیقه های متوالی گریه کردن به آغوش امن مراقبت کننده شان وارد می شوند، با همین امنیت بزرگ می شوند و دنیا را تا پایان عمر جای بهتری ارزیابی می کنند.
او را در کارتان شریک کنید
کودکی که تازه چهاردست و پا رفتن را یاد گرفته، احتمالا بیشتر از قبل دوست دارد در کنار شما باشد و همراه تان به همه گوشه های خانه سرک بکشد. در چنین روزهایی اگر تند قدم بردارید و او را جا بگذارید احتمالا اعتراض می کند و اگر مدت طولانی به کارهای خودتان مشغول باشید و سراغش نروید هم عصبی و کم تحمل می شود. بهترین راه برای اینکه هم به کارهای روزانه تان برسید و هم آرامش را از فرزندتان دریغ نکنید، این است که او را در انجام کارهای روزانه تان دخیل کنید.
اگر مشغول آشپزی هستید، می توانید به او هم چند کاسه و ملاقه نشکن بدهید تا بازی کند و با سروصدا درآوردن و لمس کردن این وسیله های بی خطر، خودش را سرگرم کند. اگر در حال پوست کندن هویج هستید، یک هویج سفت بدون پوست که هم تمیز است و هم کودک تان نمی تواند آن را تکه تکه کند و ببلعد را به دستش بدهید تا کمتر بی تابی کند.
در صورتی که ایستاده کار می کنید، می توانید از «آغوشی» هم کمک بگیرید و او را به خودتان ببندید تا از بالا شاهد انجام شدن کارها باشد و با وصل بودن به شما حس بهتری پیدا کند. البته یادتان نرود که وقت آشپزی کردن نباید خیال گذاشتن کودک در آغوشی را به سرتان راه دهید، چراکه ممکن است به خاطر پریدن روغن روی بدن کودک تان یا حادثه های دیگر دردسر تازه ای را درست کنید.
وقت را غنیمت بشمرید
بعد از آمدن بچه، مهم ترین چیز این است که از خودتان انتظارات واقع بینانه داشته باشید. اگر قبلا همیشه بساط سوپ و دسرتان به راه بوده، حالا وقت آن است که شام را ساده برگزار کنید و پروژه هایی که دوست داشتید انجام دهید اما وقت و انرژی فراوانی را طلب می کنند را به آینده موکول کنید. گذشته از این، تا می توانید روی کمک کسانی که نسبت به همراهی کردن با شما اعلام آمادگی می کنند، حساب کنید.
حتی اگر مستقل ترین زن در فامیل بوده اید، حالا باید از اطرافیان تان کمک بگیرید و زمانی که آنها برای مراقبت از کودک تان به خانه شما آمده اند، وقت را برای رسیدن به کارهای دیگرتان غنیمت بشمرید. در این روزها اولویت های تان را مشخص کنید و یکی یکی به آنها برسید. اگر کمبود خواب کلافه تان کرده در این ساعات کسری خواب تان را جبران کنید و اگر تعهد داشته اید که کاری را آماده کنید، از زمان حضور دیگران برای انجام دادنش استفاده کنید.
می توانید در این ساعات به اندازه چند روز آینده غذا درست کنید و در فریزر بگذارید تا وقتی دوباره تنها می شوید، انرژی تان را برای چنین کاری صرف نکنید. اگر چند ماه بعد از تولد فرزندتان به شدت احساس خستگی، ضعف و حتی کلافگی می کنید، خود را سرزنش نکنید. همه بچه های مان را دوست داریم، ولی این عشق چیزی از این واقعیت که بچه داری واقعا کار سختی است را تغییر نمی دهد. پس به خودتان حق دهید و در عین حال به دنبال راه های موازی برای نزدیک تر کردن زندگی که با آمدن کودک تان هر روز شیرین تر می شود، به روزهای آرامش فکر کنید.
نگذارید اشک بریزد
گفتیم که در ماه های اول زندگی، دلیلی ندارد که از بغلی شدن کودک تان ترس داشته باشید. پس در این ماه ها اجازه ندهید برای محروم ماندن از آغوش شما گریه کند. اگر قصد دارید اتاق خوابش را جدا کنید یا شیر شبانه اش را قطع کنید باید کمی شجاع باشید اما نباید چنین کارهایی باعث بیش از اندازه گریه کردنش شود.
گریه نوزادان زیر ۱۲ماه حتما باید کنترل شود، چراکه با گریه شدید در بدن بچه ها هورمون استرس ترشح می شود و به سلامت جسم و روان شان آسیب می زند. طبیعی است وقتی که می خواهید کودک تان را در ساعت مشخصی بخوابانید کمی اعتراض کند یا ادای گریه کردن را در آورد. اما اگر اشک هایش سرازیر شد و دیدید که حسابی آشفته شده، راهی دیگر برای اجرای این قانون پیدا کنید و نگذارید هورمون های استرس به بدنش حمله کند.
خوابش را قیچی نکنید
بی خوابی شبانه یکی از دشوارترین مراحل مادری است؛ اتفاقی که می تواند شما را حسابی خسته و ناتوان کند. گرچه بچه ها در سال اول زندگی به ویژه در ماه های اول الگو های مختلفی برای رفتار کردن و خوابیدن دارند اما برخی مادران هم با بیش از اندازه حساسیت به خرج دادن، برچسب هایی روی کودک شان می زنند که باعث سخت تر شدن کار شان می شود.
همه بچه ها در یک زمان و به یک اندازه نمی خوابند اما برای اینکه بگویید کودکی بی خواب یا بدخواب دارید، باید به نکات مختلفی دقت کنید. اولین نکته این است که خواب پیوسته شبانه یعنی ۵ساعت خوابیدن در شب. اگر کودک شما درست از ساعت۱۰ که به خواب می رود تا ساعت۸ صبح که از جایش بلند می شود، نیم ساعت نیم ساعت بیدار می شود و حتی در نیمه شب این ۵ساعت خواب متوالی را تجربه نمی کند، باید با پزشکش در این مورد صحبت کنید اما اگر در میانه شب چند بار از خواب بیدار می شود، نمی توانید اسمش را کودک بدخواب بگذارید. همه بچه ها شب ها بارها بیدار می شوند، اما تفاوت شان با هم این است که بعضی بچه ها می توانند خودشان بخوابند و بدون دخالت والدین شان دوباره به خواب بروند بعضی نه. با وجود این گذشته از تفاوت این دو گروه، رفتار اشتباه شما هم می تواند باعث تشدید بی خوابی کودک تان شود.
اگر به محض پهلو به پهلو شدنش او را در آغوش می گیرید تا به خیال خودتان آرامش کنید، باید بدانید که با این کار خواب را به طور کامل از سرش می پرانید و مشکل را چند برابر می کنید. پس در ابتدا به کودک تان بدون آفتابی شدن در حوالی تختخوابش اجازه دوباره به خواب رفتن را دهید و اگر دیدید به شدت بی تابی یا گریه می کند، خودتان را وارد گود کنید.
با مادرها همراه شوید
آنچه ممکن است در این ماه های اول به آن نیاز داشته باشید، شنیدن حرف های مادرانی است که دقیقا احساسات و لحظه هایی مشابه شما را تجربه می کنند. شنیدن همین حرف ها می تواند به شما احساس خوشایند تنها نبودن را بدهد و عذاب وجدانی که ممکن است هر روز به خاطر کم و کاستی های کارتان تجربه کنید را از شما بگیرد.
به همین دلیل از وقتی که با کمک های دیگران برای تان ایجاد می شود، برای رفتن به دورهمی های مادرانه استفاده کنید و اگر چنین جمعی را نمی شناسید، با فرزندتان به یکی از موسساتی که کلاس های مادر و کودک برگزار می کند، بروید تا در آن محیط با جمع مادرانی که کودکان شان هم سن و سال فرزند شماست، آشنا شوید. گپ زدن با این مادران و رفت وآمد با آنها نه تنها باعث می شود خود را بی جهت به خاطر اشتباهات احتمالی تان سرزنش نکنید، بلکه شما را به دنیایی از تجربیات تازه وارد می کند که دانستن شان قطعا می تواند مفید و ارزشمند باشد.
مهناز اسدی
