آئین گفت و گوی خوب را بدانید
اگر می خواهید بر بی اشتیاقی خود برای گفت و گو با افرادی که قبلا هرگز با آنها حرف نزده اید غلبه کنید، به پیشنهادهای زیر نگاهی بیندازید.
با معرفی خودتان شروع کنید
برای شروع گفت و گو، خیلی ساده است، فقط باید نام خود را به طرف مقابلتان بگویید، با او دست داده و لبخند بزنید.
قدرت سخنوری خود را دست کم نگیرید
گاهی احساس می کنید نمی توانید با کسی گفت و گو کنید و با خود فکر می کنید: نکند خسته کننده باشم! نکند به اندازه کافی خوب نباشم! نکند مزاحم باشم! نکند وقت او را هدر بدهم! و... همین نگرانی ها باعث می شود سر صحبت را باز نکنید.
قضاوتی در کار نیست
به خودتان اطمینان بدهید که شخص مقابل نمی خواهد درمورد شما قضاوت کند. حتی اگر هم بخواهد این کار را بکند به خودتان بگویید: «خوب که چه؟!»
از فضا برای گفت و گو خرج کنید
نگذارید افکاری که هنگام گفت و گو به یک باره به ذهنتان هجوم می آورند. شما را از موضوع صحبت غافل کنند
یک نظر کلی درباره مکان یا موقعیت موجود بدهید. به اطرافتان نگاه کنید و ببینید آیا چیزی هست که به درد اشاره کردن بخورد. مثلا: «چه اتاق جالبی است!»، «چه مهمان نوازی فوق العاده ای!»، «من عاشق این منظره هستم!» و...
یک سوال باز بپرسید
بیاموزید که چطور یک سوال باز بپرسید. بیشتر مردم دوست دارند درمورد خودشان حرف بزنند. شما به عنوان کسی که باب صحبت را باز کرده است، باید راهی برای آن بیابید. سوال های باز معمولا با چه کسی؟ کی؟ چه؟ چرا؟ کجا؟ و چگونه؟ شروع می شوند.
هماهنگ باشید
به منظور ادامه گفت و گو، زمانی که طرف مقابل شروع به صحبت می کند، حرف های او را دنبال کنید. به دقت گوش بدهید تا بتوانید در طول صحبت های او واکنشی از خود نشان داده و احساسات او را درک کنید.
از زبان بدن خود استفاده کنید
درصورت موافق بودن سر خود را تکان بدهید، هرازگاهی با او تماس چشمی برقرار کنید، اما به چشمان او خیره نشوید. هرازگاهی دست خود را روی قلبتان بگذارید و...
با جریان حرکت کنید
نگذارید افکاری که هنگام گفت و گو به یک باره به ذهنتان هجوم می آورند. شما را از موضوع صحبت غافل کنند. احتمالا مصاحبه های تلویزیونی مختلفی را دیده اید که در آن ها، مصاحبه شونده به مدت چند دقیقه صحبت می کند و مصاحبه کننده ناگهانی سوالی را می پرسد که کاملا بی ربط بوده یا قبلا پاسخ داده شده است. این امر نشان می دهد که مصاحبه کننده چند دقیقه ای از جریان خارج شده و به صحبت های طرف مقابل گوش داده است.
از گفتن «نمی دانم» نترسید
گاهی احساس می کنید نمی توانید با کسی گفت و گو کنید و با خود فکر می کنید: نکند خسته کننده باشم! نکند مزاحم باشم! نکند وقت او را هدر بدهم! و... همین نگرانی ها باعث می شود سر صحبت را باز نکنید
افرادی که در رادیو صحبت می کنند می دانند که صدایشان ضبط می شود و به همین دلیل درباره آنچه که در آن ادعای تخصص می کنند و نیز در مورد دانسته ها قطعی شان محتاط هستند. شما نیز جانب احتیاط را در این زمینه رعایت کنید و از گفتن «نمی دانم» ابایی نداشته باشید؛ چون گفته هایتان نباید بی ارزش باشد.
تجربه خودتان را با تجربه طرف مقابل برابر ندانید
اگر طرف صحبت تان درباره از دست دادن یکی از اعضای خانواده اش به شما گفت، شما از تجربه مشابه تان چیزی نگویید و یا اگر درباره مشکلی در محل کار برایتان حرف زد، با ابراز تنفر از شغل خودتان با او همدردی نکنید؛ چون تجربیات دو انسان هرگز به یکدیگر شبیه نخواهدبود. مهم تر از آن، موضوع صحبت شما نیستید، گفت و گو را فرصتی برای تبلیغات ندانید.
به حاشیه نروید
صادقانه بگویم که دیگران به نام ها، سال ها، تاریخ ها و همه جزییاتی که تلاش می کنید در ذهنتان پیدا کنید، اهمیتی نمی دهند. این خود شما هستید که برایشان مهم هستید. آن ها درباره خصوصیات شما و نقاط مشترکتان با یکدیگر کنجکاو هستند.
گوش دهید
«اگر دهانت همیشه باز باشد، چیزی یاد نمی گیری»؛ این نقل قولی شرقی با اندکی تغییر بد. «استفان کاوی» هم اظهارنظر جالبی در این مورد کرده است: «اکثر ما نه هدف درک کردن بلکه با هدف پاسخ دادن به دیگران گوش می دهیم.»
بسیار لبخند بزنید
هربار که طرف مقابل چیز بامزه ای تعریف کرد، بخندید . به تغییراتی که در چهره طرف مقابلتان به وجود می آید دقت کنید؛ ببینید آیا او اصلا به ادامه این گفت و گو تمایلی دارد؟دقت کنید که آیا طرف مقابلتان در حضور شما معذب و ناراحت است یا خیر.
و در آخر اینکه به طورکلی یک راز در گفت و گو وجود دارد، آن این است که به غیر از مواقعی که لازم است طرف مقابل خود را به ادامه صحبت تشویق کنید، کمتر صحبت کرده و بیشتر گوش دهید.
