دلیل علاقه افراد باهوش به تنهایی چیست؟
یک تحقیق که روی ۱۵۰۰ بزرگسال ۱۸ تا ۲۸ سال انجام گرفت نشان داد که دو دسته افراد وجود دارند. عده ای که با قرار گرفتن در اجتماع چندان راضی و خوشحال نیستند و عده دیگری که در تعامل با دوستان نزدیک شان احساس سعادت و شادی بیشتری دارند.
زمانی که محققان پارامتر هوش را وارد تحقیقات خود کردند متوجه نتایج جالبی شدند. بر اساس گزارش واشنگتن پست تراکم جمعیت افرادی که هوش متوسط دارند دو برابر کسانی است که هوش بالایی دارند. همچنین چیزی که بیش از همه نظر محققان را به خود جلب کرد علاقه افراد باهوش به تنهایی بود. افراد باهوش زمانی که در اجتماع به سر می برند احساس رضایتمندی کمتری از خود نشان می دهند.
البته این یک نظریه کلی و بدون توجه به جزئیات، خصویات روانشناسی و اخلاقی انسان هاست. افراد زیادی وجود دارند که از بهره هوشی بالایی برخوردار هستند با این حال تمایل بیشتری برای بودن در جمع و وقت گذراندن با دوستانشان دارند و همچنین افراد زیادی با هوش متوسط هم هستند که تمایلی به بودن در جمع نداشته و دوست دارند وقت شان را به تنهایی بگذرانند. با این حال اگر ویژگی های اخلاقی را فاکتور بگیریم و به نوعی آن ها را متوقف یا کنترل کنیم علاقه افراد باهوش به تنهایی بیشتر است و افراد با هوش متوسط در جمع احساس رضایت بیشتری دارند. حال سوال این است که دلیل علاقه افراد باهوش به تنهایی چیست؟
خب پاسخ این سوال به ساختار مغز ما و نوع تکامل آن از زمان اجداد اولیه مان برمی گردد. در گذشته های خیلی دور در صحراهای آفریقایی اجداد ما در قبایل کوچک با جمعیت نهایتا ۱۵۰ نفره زندگی می کردند و بقای خود را در بودن در جمع می دانستند. آن ها با یکدیگر روابط نزدیکی داشتند و می دانستند که همین روابط می تواند تا مدت ها از آن ها مراقبت کند. به همین دلیل است که ما هنوز هم انسان های اجتماعی هستیم.
این روزها شکل زندگی ما کاملا متفاوت است. ما در شهرهای بزرگ تر زندگی می کنیم و اغلب برای ارتباط برقرار کردن از وسایل ارتباط جمعی استفاده می کنیم. مغز و بدن ما هنوز برای این اندازه تحول آمادگی نداشته و نتوانسته است خود را با سرعت تکامل فناوری هماهنگ کند. اما به نظر می رسد که افراد با هوش قدرت بیشتری برای همراه شدن با این تغییر و تحولات داشته و می توانند خود را با آن هماهنگ کنند. آن ها کمتر تحت تاثیر ریشه های اجدادی خود بوده و تمایل بیشتری برای انطباق با زندگی مدرن دارند به همین علت علاقه افراد باهوش به تنهایی بیشتر از افرادی با هوش متوسط یا ضعیف می باشد.
افراد باهوش به طور طبیعی بیشتر دوست دارند که قدرت مغز و بدن شان را روی اهداف بزرگ تر گذاشته و کمتر وقت شان را صرف بودن در جمع بکنند. به عبارتی آن ها می دانند که بودن در اجتماع کمکی به رسیدن به اهداف شان نمی کند به همین علت حس خوشایندی از صرف وقت زیاد در جمع ندارند. در مقابل افراد با هوش متوسط دوست دارند بیشتر در جمع باشند چرا که می دانند بیشتر از آن لذت می برند و لازم نیست برای هدفی تلاش کنند. آن ها به دوستان یا دورهمی هایشان فکر می کنند و می دانند که می توانند به کمک آن ها به سادگی شاد باشند و حتی می توانند از کمک شان برای موارد مختلف استفاده کنند و توجهی هم به اهداف بزرگ تر مانند نوشتن یک رمان پرفروش یا گرفتن مدرک دکترا یا تسلط به حرفه برنامه نویسی برای نوشتن اپلیکیشن های محبوب ندارند.
نتایج این تحقیقات جالب و قابل توجه است اما به هیچ وجه به این معنی نیست که کسانی که خود را باهوش می دانند باید از این به بعد خود را در غارهای کوچک مخفی کنند و با کسی رابطه نداشته باشند. همه ما می دانیم که انسان ها به صرف کمی وقت با دیگران و بهره بردن از روابط انسانی نیاز دارند و هیچ استثنایی هم برای این موضوع وجود ندارد.
