سن شیوع اختلال اضطرابی
اضطراب جدایی بیشتر در کودکان دوران آمادگی و دبستان دیده می شود مرحله ای که ساده تر قابل مهار و کنترل است. هراس های خاص در هر سنی ممکن است دیده شوند ولی اوج آن ها در سنین ۱۰ تا ۱۳ سالگی است و با افزایش سن، گرایش به آن کاهش دارد. فوبیای اجتماعی و مدرسه هراسی بیشتر در دوران پس از بلوغ دیده می شود و در کودکان زیر ۱۰ سال به ندرت دیده می شود. اوج مدرسه هراسی در سنین ۵ تا ۶ و ۱۰ تا ۱۱ سالگی در زمان انتقال به مدرسه راهنمایی و در سنین اولیه نوجوانی است. نظر فیلبریک و تنسی که حاصل مطالعه ای در مدرسه ای جامع با حدود هزار دانش آموز است نشان می دهد که در هر زمان می توان انتظار داشت که دو تا سه نفر از دانش آموزان دچار اضطرابی باشند که بر حضور آن ها در مدرسه اثر نامطلوب دارد. امکان وقوع مدرسه هراسی در هر زمانی وجود دارد و شروع آن می تواند تدریجی یا ناگهانی باشد. حملات پانیک در میان کودکان بسیار نادر است ولی در نوجوانان بسیار شایع است اگر چه اختلال پانیک اختلالی تقریبا نادر به شمار می آید. بروز همه انواع اختلال های اضطرابی در دختران و پسران به طور کلی یکسان است اما ممکن است که برخی اضطراب ها در دختران کمی بیشتر باشد. در نژادهای متفاوت، هراس ها و اضطراب های مشابهی با فراوانی یکسان دیده می شود ولی شیوه ظهور و روند پیشروی آن ها ممکن است متفاوت باشد.
