در منابع طب سنتی ایرانی، شیره انگور را دبس یا دوشاب می‌نامند. به گفته دکتر سمیه خلیل‌زاده، متخصص طب سنتی، طبیعت این خوراکی، گرم و تر است و در فصول سرد سال باید به دلیل خواص مفیدی که شیره انگور دارد، حتما از فواید آن بهره برد.
این متخصص طب سنتی در این‌باره گفت: «یکی از خواص شیره انگور اثر ضدالتهابی و نرم‌کنندگی در ناحیه حلق است، به همین دلیل افرادی که به‌خصوص در فصول سرد سال دچار التهاب حلق می‌شوند و به دنبال آن سرفه می‌کنند، توصیه می‌شود که از غرغره شیره انگور با آب استفاده کنند.»
وی در ادامه افزود: «از منظر طب سنتی، شیره انگور خصلت‌های زیادی دارد؛ مولد خون صالح (خون سالم و طبیعی و بدون مواد زاید)، افزایش‌دهنده وزن بدن، بازکننده گرفتگی‌هاست و برای درمان صرع، کهیر، سرفه مزمن، تپش قلب و لاغری مفرط، ضعف احشا، یرقان و همچنین بیماری‌های طحال، افسردگی و غضب مفید است و برای روان کردن ادرار نیز از آن استفاده می‌شود.»
دکتر خلیل‌زاده همچنین تاکید کرد که یکی دیگر از فواید دوشاب، غلیظ کردن شیر مادر است، به همین دلیل اگر شیر مادری رقیق باشد، می‌تواند در کنار بقیه درمان‌ها شیره انگور را مصرف کند.
این متخصص طب سنتی در نهایت نیز با بیان اینکه مصلح دوشاب یا شیره انگور، تخم ریحان است، گفت: «معمولا برای تهیه دوشاب، آب انگور شیرین و رسیده را گرفته، صاف کرده و تحت حرارت قرار می‌دهند تا سه‌چهارم آب آن تبخیر شود. سپس بر آن خاک رس می‌زنند و می‌گذارند تا جرم آن ته‌نشین شده و شیرین شود. تا زمانی که به آن خاک نزنند، شیره انگور به خوبی شیرین نمی‌شود و ناصاف خواهد بود.
