هرگز برای فرندتان رئیس بازی درنیاورید!!
۱۰ نکته ای که والدین برای تربیت کودک شان باید بدانند
کودکان به خندیدن از ته دل نیاز دارند. حتما برای فرزندتان وقتی را برای بازی های خنده دار و خنداندن او در نظر بگیرید. خنده کمک می کند تا کودکان احساس امنیت کنند.
والدین باید برای کودک شان وقت بگذارند
هر روز ۱۰ دقیقه وقت ویژه و مخصوص به هر یک از فرزندان خود اختصاص دهید و برای آن نامگذاری کنید مثلا «وقت علی» یا «وقت مریم» و فرزندان بدانند که این ۱۰دقیقه از وقت شما فقط و فقط به آنها اختصاص دارد. یک روز آنها انتخاب کنند که در این زمان ویژه و ۱۰ دقیقه ای چه کارهایی انجام دهند و یک روز هم شما تعیین کنید که در این ۱۰ دقیقه چه کنید. اما در این ۱۰ دقیقه تمام توجه خود را از جان و دل به فرزندتان معطوف دارید. به تلفن ها جواب ندهید و تمام حواس خود را در این ۱۰ دقیقه صرف فرزندتان کنید! در این ۱۰ دقیقه ۹۰ درصد از تلاش شما باید صرف برقراری یک ارتباط عاطفی عمیق با فرزندتان شود که اگر این امر حاصل شود، فقط ۱۰ درصد باید تلاش کنید تا فرزندتان به راحتی اشتباهات و ایرادات خود را بپذیرد و آنها را اصلاح کند.
در مقابل اشتباهات فرزندتان اول از همه خشم خود را کنترل کنید
مهم نیست که چه اتفاقی افتاده (این اتفاق می تواند گرفتن یک نمره بد در مدرسه باشد تا بداخلاقی و بهانه جویی کردن و یا امتناع از خوردن شام)، قبل از این که مداخله کنید و با فرزند خود وارد جر و بحث شوید همیشه قبل از هر چیز سعی کنید که آرامش خود را حفظ کنید و در حقیقت خود را آرام نمایید و سپس اقدام کنید. در اکثر مواقع، ممکن است فکر کنید مسئله ای که در مورد فرزندتان رخ داده، بدترین مساله است درحالیکه این طور نیست. قبل از هر اقدامی، نفس عمیق کشیده و برای آرام کردن خود چند قدم راه بروید و پس از آن که احساس کردید آرام شده اید، می توانید اقدام کنید در این هنگام عاقلانه رفتار خواهید کرد نه با خشم و عصبانیت.
در ابتدا یک ارتباط عاطفی با فرزندتان برقرار کنید بعد از او بخواهید که دستورات شما را اجرا کند
«تنبلی نکن، اسباب بازی هایت را جمع و جور کن، باید بروی و بخوابی»، این جملاتی است که مادر از آشپزخانه فریاد می زند و به فرزندش می گوید! در حالی که باید این گونه رفتار کنید: به اتاق فرزندتان بروید و در جایی که او قرار گرفته است شما هم در کنار او قرار بگیرید، به کاری که او در حال انجام دادنش می باشد نگاهی بیندازید... ما همیشه توقع داریم فرزندانمان با سرعت و با عجله دستورات ما را انجام دهند. چند دقیقه برای او وقت بگذارید و در کنار او بنشینید و کاری را که او در حال انجام دادنش می باشد تحسین و تایید نمایید. سپس با او در مورد زمان خواب صحبت کنید.
والدین نباید باب گفت وگو با فرزندشان را ببندند
اگر فرزند شما بگوید: «از ریاضی متنفرم! من دیگه به مدرسه نمی روم!» این احساس خشم تشدید شده حاکی از آن است که مشکلی برای او پیش آمده است. اگر شما در جواب خشم او بگویید: «به هرحال تو باید به مدرسه بروی و حالا هم برو تکالیفت را انجام بده،» شما باب گفت وگو را به روی او بسته اید و متوجه نخواهید شد که چرا وی دچار این احساس خشم و تنفر شده است. به جای آنکه، آنگونه به او جواب دهید بهتر است با گفتن جملاتی مانند: «به نظر می رسد که تو از ریاضی خوشت نمی آید، می توانی در موردش با من صحبت کنی؟» باب گفت وگو با فرزند را باز کرده و به وی این فرصت را بدهید که احساسات خود را برای شما بازگو کند.
والدین باید اجازه دهند فرزندشان گریه کند
والدین فکر می کنند زمانی که فرزندشان گریه می کند باید خیلی سریع گریه او را متوقف کرده و وی را آرام کنند، در حالیکه روش درستی نیست. والدین باید به فرزند خود یاد بدهند که احساسات بزرگ مانند خشم و عصبانیت، خطرناک نیستند. زمانی که می بینید فرزندتان بسیار عصبانی و پرخاشگر شده، چند دقیقه وقت بگذارید و اول از همه خود را آرام کنید (نکته شماره ۲) سپس از طریق همدردی کردن با فرزندتان، او را آرام کنید.
شما به عنوان یک والد باید به نحوی رفتار کنید که فرزندتان احساس امنیت کرده و بتواند احساس منفی ناشی از خشم و عصبانیت خود را نشان دهد، به او اجازه دهید که خود را در آغوش شما انداخته و با مهربانی و ملاطفت شما عصبانیت اش فروکش کند. اگر او نتوانست احساسات خود را به وضوح بیان کند، شما می توانید به او کمک کنید و با گفتن جملاتی مانند: «عزیز دلم، می دانم که ناراحت و عصبانی هستی، منم واقعا از این موضوع ناراحت ام، می دونم خیلی سخته.»
والدین باید برای خندیدن، زیاد وقت بگذارند
کودکان به خندیدن از ته دل نیاز دارند. حتما برای فرزندتان وقتی را برای بازی های خنده دار و خنداندن او در نظر بگیرید. خنده کمک می کند تا کودکان احساس امنیت کنند و کمک می کند تا کودکان برای رفتن به مدرسه و یا مهدکودک راحت تر از شما جدا شوند، زیرا احساس امنیت را به دست آورده اند. قلقلک دادن کودکان را به منظور خنداندن آنها توصیه نمی کنم... زیرا این نوع خندیدن، هدفی را که می خواهیم (احساس امنیت و آرامش) تامین نمی کند.
والدین نباید جنگ قدرت راه بیندازند!
به ما گفته شده که ما به عنوان والدین، همیشه رئیس هستیم و کودکان همیشه باید هر چیزی را که ما می گوییم اطاعت و اجرا کنند. در حالیکه در جنگ برای اثبات رئیس و مرئوس بودن، هیچ کس برنده نیست و هر دو طرف بازنده اند، بنابراین تلاش نکنید که به فرزندتان نشان دهید شما همیشه رئیس هستید! به طور مثال، اگر کودکتان همیشه از خوردن شام امتناع می کند، به این فکر کنید که نیاز واقعی او چیست و چرا او این کار را می کند. اگر او می گوید الان گرسنه نیستم اما کمی بعد او گرسنه است و غذایش را می خورد، شاید او از این کار منظوری دارد و برای جلب نظر شما، چنین رفتاری دارد.
حرف های فرزنندتان را به دل نگیرید!
اگر فرزندتان ناراحت است و با خشم و عصبانیت انتقاد می کند، معمولا منظور وی شما نیستید. بنابراین شما نباید مقابله به مثل کرده و از او انتقاد کنید. اگر فرزندتان بی ادبی و گستاخی می کند، سعی کنید این گونه پاسخ دهید: «ما نباید با همدیگه این جوری حرف بزنیم. تو باید از این طرز حرف زدنت با من متاسف باشی.»
کمک کنید تا فرزندتان خود مهاری را بیاموزد
به او یاد بدهید که برای به دست آوردن چیز با ارزشتر، باید چیز دیگری را از دست بدهد. یا به عبارتی باید از بعضی چیزها دست کشید تا چیز بیشتری به دست آورد. دانستن این نکته برای فرزندتان ضروری است. کودکان باید بدانند اگر می خواهند امتیازی را به دست آورند باید یاد بگیرند چگونه برای عبور از مشکلات، خود را مدیریت کنند. اگر واگن های قطار اسباب بازی اش، به خوبی سر جای خود قرار نگیرند و یا اگر پازل او سخت و دشوار است و نمی تواند آن را به خوبی مرتب کند، با ناکامی او همدردی کنید و کودکتان را ترغیب و تشویق کنید تا برای حل مشکل تلاش کند.
هرگز مانع بازی کردن کودکتان نشوید
بازی کردن کار کودک است. اگر آنها عاشق بازی هستند و گاهی آن قدر سرگرم بازی می شوند که خود را در آن غرق می کنند و اصلا متوجه اطراف خود نیستند، جای تعجب ندارد این عشق و هیجان زیاد نسبت به بازی، جزئی از روند رشد کودک می باشد و کودک به آن نیاز دارد تا بتواند به هنگام بزرگسالی با همین شور و عشق کار کند و موفق باشد.