در مورد خود چطور فكر میكنید؟
این روانپزشك ادامه میدهد: متاسفانه افراد خودزشتانگار هرگز از نتیجه جراحیهایی هم كه برایشان انجام میشود، راضی نمیشوند، چون ظاهرشان مشكلی ندارد، بلكه نگاه به خودشان مشكل دارد.
نگاه به خود با عینك بدبینی
بنابر تعریف روانشناسان، بیماری خودزشتانگاری قسمتی از بیماری دیگری به نام خودبیماریانگاری است كه در آن فرد سالم است، ولی خود را بیمار میداند. پس نگاه خودزشتانگارها به خود به علل مختلف منفی است.
دكتر خدایی در این باره میگوید: اعتماد بهنفس پایین، احساس حقارت و خودكمبینی از نشانههای اصلی بیماری خودزشتانگاری است و گاهی مسائل ژنتیكی در بروز این بیماری تاثیرگذار است. این اختلال در افرادی كه یكی از اعضای خانواده دچار وسواس، گوشهگیری، انزوا و خودبزرگبینی است، بیشتر دیده میشود.
انزوا و خانهنشینی
وقتی اختلال خودزشتانگاری شكل میگیرد، بیشتر وقت بیمار صرف رسیدگی و توجه به ظاهر میشود. او ممكن است خود را از جامعه دور كند و خانهنشین شود، چون فكر میكند زشت است، در حالی كه بقیه مردم چنین نظری در مورد او ندارند.
دكتر خدایی به این بیماران هشدار میدهد: خودزشتانگاری با شدت كمتر هم وجود دارد كه مبتلایان به آن معمولا دختران نوجوان هستند.
تمام فكر این افراد درگیر ظاهر نیست، ولی بخشی از ذهنشان مدام به این موضوع مشغول است.
آنها بیشترین داوطلب انجام عملهای زیبایی هستند، اما چون فكرشان وسواسگونه است، با جراحی هم انتظارشان برآورده نمیشود و رضایت پیدا نمیكنند و گاهی به جراحیهای بعدی متوسل میشوند و در نهایت این افراط به ضررشان تمام خواهد شد، زیرا معمولا نه تنها زیباتر نمیشوند، بلكه زیبایی طبیعیشان را هم از دست میدهند.
خود زشت انگاری درمان میشود
دكتر خدایی با اشاره به اینكه برای درمان اختلال خودزشتانگاری باید رواندرمانی و شناختدرمانی انجام شود، میگوید: در شناخت درمانی، روی دیدگاه و نگاه فرد به خود تاكید و به بیمار تفهیم میشود كه از پیشداوری بپرهیزد، ذهنخوانی نكند و احساس نكند همه در مورد او نظر میدهند و اگر كسی نگاهش كرد، معنیاش این نیست كه قیافهاش زشت است.
پس درمان این بیماران به تغییر نگاهشان به خود و محیط پیرامونشان وابسته است تا بتوانند از ظاهرشان لذت ببرند، از جراحیهای متعدد خودداری كنند و منطقیتر تصمیم بگیرند. گاهی مداخلات دارویی نیز نیاز است.
زیباتر شدن به چه قیمت
به گفته دكتر خدایی، زشتانگارها خود را بیمار نمیدانند و فكر نمیكنند ذهنشان بیمار است، چون تصور و اعتقاد قلبیشان این است كه ظاهرشان مشكل دارد، بنابراین به جای روانپزشك به جراح زیبایی مراجعه میكنند.