شعری از رضا وفایی نژاد

به امید آمده بودم لب میخانه شوق

سنگ بر جام زدی و سر حاشا داری

آسمان دلم امروز کمی طوفانی است

آه زان سنگ دلی که تو فریبا داری

گفته بودم به دلم ختم کند مسئله را

نتوانست، بهشتی و تماشا داری

جلوه و عشوه و کبر و دل بی رحم تو را

چه کنم؟ خوب و بدی را همه یکجا داری

کاش این خرمن خوبی سبدی عاطفه داشت

ای که گیسوی بلند و شب یلدا داری

 رضا وفایی نژاد